Hoewel ze veel te onderscheiden fysieke kenmerken hebben, vertonen zowel krokodillen als alligators een vergelijkbaar, maar zeldzaam, jachtgedrag dat hen in staat stelt nestbouwende vogels voor de gek te houden. In een onderzoek uit 2013 ontdekten onderzoekers dat de crocodylus palustris en Alligatormississipiensis gereedschap gebruiken om hun prooi te vangen.
Krokodillen en alligators lokken vogels door takjes op hun hoofd te stapelen en te balanceren. Daarna zouden ze zichzelf in ondiepe wateren plaatsen en een boomstam imiteren, geduldig wachtend op hun prooi en onmiddellijk uitspringen wanneer een vogel dichtbij waadt.
Hoe verschillen krokodillen en alligators van elkaar?
Krokodillen en alligators, bekend als enorme reptielen die bij bijna iedereen angst opwekken, zijn sluipende, vleesetende roofdieren die een semi-aquatische levensstijl leiden. Momenteel vallen 23 bekende soorten krokodillen onder de Crocodilia-orde, die drie te onderscheiden families omvat: de Alligatoridae, de Crocodylidae en de Gavialidae. Ondertussen hebben alligators slechts twee levende alligatorsoorten. (Bron: Basis biologie)
Omdat alligators meestal worden verward met krokodillen, kan men de twee onderscheiden met hun fysieke verschillen. Terwijl krokodillen een langere en V-vormige snuit hebben, hebben alligators een kortere, U-vormige snuit.
Bovendien is de bovenkaak van een krokodil qua grootte vergelijkbaar met zijn onderkaak, waarbij hun ondertanden buiten hun bovenkaak komen te staan wanneer ze hun mond sluiten, met een merkbaar enorme vierde tand. Alligators daarentegen hebben een bredere bovenkaak, waarbij hun ondertanden meestal verborgen zijn met een gesloten mond.
Een fysiologisch verschil tussen de twee soorten van de Crocodilia-orde zit in hun zoutklieren en sensorische putjes. De zoutklieren van krokodillen zitten op hun tong en scheiden de overtollige hoeveelheden zout uit, met hun sensorische putjes door hun hele lichaam. Omgekeerd hebben alligators niet-functionele zoutklieren, met hun sensorische putjes alleen in de buurt van hun kaken. (Bron: Dierenhoek)
Overeenkomsten in de jacht
Terwijl de meeste roofdieren anatomische kunstaas hebben ingebouwd om hun prooi te misleiden, nemen andere roofdieren hun toevlucht tot het gebruik van omgevingshulpmiddelen om hun slachtoffers te vangen. Chimpansees gebruiken stokken om mieren te oogsten en dolfijnen gebruiken zeesponzen om hun prooi in het zand van de oceaan te ontdekken. Dat gezegd hebbende, zelfs krokodillen en alligators hebben een paar trucjes in petto. (Bron: Live Science)
Volgens een onderzoeksartikel uit 2013 gepubliceerd in Ethologie, ecologie en evolutie gerechtigd Krokodilachtigen gebruiken gereedschap om te jagen, observeerden onderzoekers de zeldzame aanblik van krokodillen en alligators die stokken gebruikten als jachtlokmiddel. De crocodylus palustris en Alligatormississipiensis dit gedrag vertoonde. De auteurs verklaarden dat dit het eerste bekende geval was van een roofdier dat objecten als kunstaas gebruikte terwijl hij rekening hield met de seizoensgebondenheid van het prooigedrag. (Bron: Ethologie, ecologie en evolutie)
De experts observeerden hoe de reptielachtige roofdieren zichzelf in ondiepe wateren bij de kust zouden plaatsen terwijl ze zich voordeden als een boomstam. Als er nestbouwende vogels te dichtbij waden, voor de gek gehouden door de stokken en de log-imitatie van de krokodil, zouden de krokodillen onmiddellijk aanvallen.
De onderzoekers ontdekten dat het voorkomen van stokken op krokodilachtigen niet willekeurig was. Het werd vaker gezien bij die reptielen die in de buurt van de vogelnesten leefden en werd alleen waargenomen tijdens het broedseizoen. Het kan natuurlijk zijn dat drijvende stokken willekeurig op de neus van een krokodil terechtkomen, maar de onderzoekers zeggen dat drijvende stokken uiterst zeldzaam zijn in de waargenomen wateren. Dit betekent dat het waarschijnlijker is dat de reptielen de twijgen opzettelijk verzamelen en gebruiken als aas. Als dit het geval is, zou dit worden omschreven als gereedschapsgebruik.
Rachel Nuwer, Het Smithsonian
(Bron: Smithsonian Magazine)