Leden van de koninklijke families hebben vele namen. Ze verzamelen daarbij vaak onderscheidingen en andere koninklijke titels. Soms nemen ze de namen aan van het huis waar ze thuishoren. Maar hoe kiezen ze eigenlijk hun naam?
Royals kiezen hun regeringsnamen uit een van hun christelijke of middelste namen. Prins Charles kan ervoor kiezen om King Arthur, King George of King Philip te heten. Dit zijn allemaal zijn namen.
Wat is een regeringsnaam?
Wanneer een nieuwe monarch de troon bestijgt en het koningschap of koninginschap op zich neemt, heeft de monarch de vrijheid om te beslissen of hij zijn voornaam wil behouden of in plaats daarvan een andere regeringsnaam zal aannemen. (Bron: Pop suiker)
De meeste monarchen in het VK gebruiken hun eerste doopnaam als hun regeringsnaam, en een Romeins cijfer zou worden toegevoegd als hun naam al in het verleden werd gebruikt, zoals in het geval van koningin Elizabeth II.
Ondanks wat vaak wordt gedacht, is het vrij ongewoon dat vorsten hun tweede of derde doopnaam als hun regeringsnaam kiezen. Dit is in de afgelopen 200 jaar slechts drie keer voorgekomen. De doopnaam van koningin Victoria was Alexandrina, maar het was altijd bekend dat ze de voorkeur gaf aan haar tweede naam. Ze koos Victoria als haar regeringsnaam toen ze de troon besteeg.
De oudste zoon van Victoria volgde ook. Volgens historici koos Prins Albert zijn regeringsnaam Edward VII omdat Edward een van zijn middelste namen was en omdat hij de naam van zijn vader niet wilde verminderen vanwege zijn decadente levensstijl.
De derde keer dat dit gebeurde was toen George VI de troon besteeg. Hij werd Albert gedoopt, maar koos een van zijn middelste namen, George, als eerbetoon aan zijn beroemde vader. (Bron: Koninklijk Centraal)
Wie gebruikt er nog meer Regnal-namen?
Regnale namen zijn niet exclusief voor koninklijke families en vorsten. In feite komt het gebruik van regeringsnamen veel vaker voor bij pausen. Volgens katholieke historici krijgen mensen, wanneer ze gezalfd worden en een speciale taak van God krijgen, een nieuwe naam die hen zal helpen en inspireren, evenals de anderen om hen heen.
Sommige verslagen herleiden de naamgevingstraditie tot paus Johannes II. De geboortenaam van paus Johannes was Mercurius, maar hij vond het ongepast dat het hoofd van de christelijke kerk dezelfde naam had als een heidense god.
Pausen hebben vrijheid bij het kiezen van hun nieuwe naam, zegt William Portier, de voorzitter van de katholieke theologie aan de Universiteit van Dayton. Pausen namen de tijd om na te denken over hun pauselijke naam. Sommigen kiezen hun naam om hun voorgangers te eren, zoals het geval van paus Johannes Paulus II. Hij nam paus Johannes Paulus I aan en daarmee toonde hij de wereld zijn voornemen om het werk van de vorige paus voort te zetten.
Een ander goed voorbeeld was paus Benedictus XVI. hij nam de naam aan ter ere van paus Benedictus XV, de regerende paus tijdens de Eerste Wereldoorlog, en was de stem van de vrede. Sommige pausen kozen hun naam echter om enigszins politieke redenen.
De traditie dicteert echter dat er andere namen zijn die als verboden terrein worden beschouwd. Een goed voorbeeld is het kiezen van de naam, Peter. Peter wordt beschouwd als de eerste paus en wordt vereerd als een heilige. (Bron: CTV Nieuws)