Curling is een sport waarbij spelers stenen over een ijskap schuiven naar een doelgebied dat is verdeeld in vier concentrische cirkels. Het is vergelijkbaar met bowlen, jeu de boules en shuffleboard. Twee teams van elk vier spelers schuiven zware, gepolijste granieten stenen, algemeen bekend als rotsen, over de ijskrulplaat naar het huis, een cirkelvormig doelwit gemarkeerd op het ijs. Maar wat is de geest van curling?
Sportiviteit en beleefdheid zijn essentieel bij curling. De "Spirit of Curling" omvat het feliciteren van tegenstanders met goede acties en het onthouden van onzin.
De geschiedenis van curling
Curling is ontstaan in het 16e-eeuwse Schotland, waar het werd gespeeld op ijsvijvers en meren. Een Schotse notaris registreerde de eerste geregistreerde match in 1541 tussen een monnik in Paisley Abbey en een familielid van de Abbott. De sport werd door Schotse immigranten naar Noord-Amerika gebracht: de eerste Canadese curlingclub opende in 1807 in Montreal en de eerste Amerikaanse club begon in Pontiac, Michigan, in 1828. De eerste officiële curlingregels werden in 1838 geschreven door de Royal Caledonian Curling Club in Schotland, de zgn moederclub van curling.
Curling werd voor het eerst een medaillesport tijdens de Olympische Spelen van 1924 in Chamonix, Frankrijk. Alleen de mannen deden mee en Groot-Brittannië won goud, maar het hele team was Schots. Curling deed vijf keer mee als Olympische demonstratiesport voordat het in 1998 werd toegevoegd aan het Olympische programma in Nagano: Lake Placid in 1932, Garmisch-Partenkirchen in 1936, Innsbruck in 1964, Calgary in 1988 en Albertville in 1992. Sinds 1998 heeft Canada won drie Olympische gouden medailles in curling voor heren, waaronder de laatste drie, terwijl Zwitserland en Noorwegen elk hebben gewonnen. Canada en Zweden hebben twee gouden medailles voor dames in curling gewonnen; het Verenigd Koninkrijk won in 2002 het goud bij de vrouwen.
Het graniet voor curlingstenen wordt gewonnen op Ailsa Craig, een eiland voor de westkust van Schotland dat van een afstand lijkt op een curlingsteen. (Bron: Tijd)
Wat zijn de regels van curling en hoe speel je het spel?
De relatieve eenvoud van curling is een primaire bron van zijn aantrekkingskracht. Hoewel de sport onbekende namen heeft en complex lijkt, is het vrij eenvoudig te volgen.
Curling-wedstrijden bestaan uit 10 ends, vergelijkbaar met honkbal-innings. De vier spelers van elk team gooien afwisselend stenen aan beide uiteinden. De leider gooit eerst, de tweede, de derde of vice versa, en ten slotte de skip. Elk van de vier spelers van de strijdende teams gooit aan het einde twee stenen, voor een totaal van 16. De overspringen is de belangrijkste speler van het team. De skip gooit uiteindelijk niet alleen de laatste steen, die vaak de score bepaalt, maar leidt ook tot het totaalplan.
Een krultang duwt een voet van de hack, een stuk rubber dat lijkt op een startblok, om een schot te voltooien. De krultang moet de steen loslaten voordat deze de varkenslijn raakt terwijl deze over het ijs of de plaat glijdt. De steen gaat dan verder naar het huis, het gebied aan de andere kant van het blad met vier concentrische cirkels dat op een dartbord lijkt. Het huis dient als scoregebied. (Bron: Tijd)
Afbeelding van Eurosport