Elke persoon die lid is van Adolf Hitler's Nationaal-Socialistische Duitse Arbeiderspartij wordt geïdentificeerd als een nazi. Hitler en de nazi's regeerden Duitsland van 1933 tot 1945. Ze pleitten voor totalitaire heerschappij, territoriale expansie, antisemitisme en Arische suprematie, die allemaal rechtstreeks leidden tot de Tweede Wereldoorlog en de Holocaust. Maar weet je wie de Slimste Nazi is?
In Neurenberg werden 21 nazi's onderworpen aan IQ-tests. Het algemene gemiddelde IQ was 128. Hjalmar Schacht, een belangrijke verzetsstrijder die van alle aanklachten werd vrijgesproken, was de scherpzinnigste nazi. Hij scoorde 143.
Wie was Hjalmar Schacht?
Hjalmar Schacht was een Duitse econoom, bankier en centrumrechtse politicus die in 1918 medeoprichter was van de Duitse Democratische Partij. Tijdens de Weimarrepubliek was hij de valutacommissaris en president van de Reichsbank. Hij was een uitgesproken tegenstander van de herstelverplichtingen van zijn land na de Eerste Wereldoorlog.
Hij diende in de regering van Adolf Hitler als president van de Reichsbank van 1933 tot 1939 en als minister van Economische Zaken van augustus 1934 tot november 1937.
Terwijl Schacht werd geprezen voor zijn rol in het economische wonder van Duitsland, verzette hij zich tegen elementen van Hitlers beleid van Duitse herbewapening omdat het het Verdrag van Versailles schond en, naar zijn mening, de Duitse economie ontwrichtte.
In dit opzicht brachten de opvattingen van Schacht hem in conflict met Hitler, met name met Hermann Göring. In januari 1939 nam hij ontslag als president van de Reichsbank. Hij bleef minister-zonder-portefeuille en ontving hetzelfde salaris tot januari 1943, toen hij de regering verliet. (Bron: The Guardian)
Wat is de bijdrage van Hjalmar Schacht aan de Duitse economie?
De nazi's zagen economie als de basis voor hun toekomstige ideologische doelen. De nazi's kwamen in 1933 aan de macht met een reeks doelen voor ogen die ze hoopten te bereiken door middel van economie, maar geen duidelijk beleid om ze te bereiken. Ze wilden economische stabiliteit, de afschaffing van de werkloosheid en de vestiging van Autarky.
In de jaren na hun verkiezing probeerden de nazi's de vrees van het bedrijfsleven weg te nemen dat ze de economie radicaal zouden hervormen. In plaats daarvan maakten de nazi's duidelijk dat het bereiken van economische stabiliteit hun prioriteit was. Hun eerste stappen waren het verbieden van vakbonden en het bevriezen van de lonen van arbeiders. Deze acties kwamen de zakelijke belangen ten goede omdat ze niet langer konden worden gelobbyd voor betere arbeidsomstandigheden of moesten concurreren met de salarissen van anderen.
Op 17 maart 1933 kalmeerden de nazi's het bedrijfsleven nog verder door de gerespecteerde bankier Hjalmar Schacht te benoemen tot president van de Reichsbank. Schacht had eerder geholpen om Duitsland in 1923 uit de noodtoestand te halen. Schacht werd in 1934 ook benoemd tot minister van Economische Zaken.
De aanstelling van een bankier en econoom die er eerder in was geslaagd Duitsland nieuw leven in te blazen na de crisis van 1923, hielp om een gevoel van continuïteit te creëren en het bedrijfsleven gerust te stellen dat er geen drastische veranderingen in het verschiet lagen. (Bron: De Holocaust uitgelegd)
Wat is het autarkieplan van Hjalmar Schacht?
In september 1934 onthulde Schacht zijn Nieuw plan voor economische stabiliteit. Deze strategie was voorstander van autarkie. Autarkie is het concept van economische zelfvoorziening en het elimineren van de afhankelijkheid van buitenlandse investeringen, import en handel. Het houdt in dat u alles kunt produceren wat u nodig heeft in uw eigen land.
Het idee was dat door het bereiken van economische zelfvoorziening, Duitsland minder kwetsbaar zou zijn voor schommelingen in de wereldeconomie en beter in staat zou zijn om een lange oorlog te volhouden. Tijdens de Eerste Wereldoorlog had Duitsland te maken met verschillende tekorten als gevolg van de blokkade van de aanvoerlijnen van het land door de geallieerden. Het bereiken van autarkie zou betekenen dat je deze situatie moet vermijden. (Bron: De Holocaust uitgelegd)