De Deutschland was het eerste schip van een nieuw type dat bekend staat als een Panzerschiff of gepantserd schip, dat de Britten een zak slagschip. Tijdens de burgeroorlog voerde de Deutschland verschillende non-interventiepatrouilles uit voor de kust van Spanje. Maar wist u waarom Hitler de naam van dit specifieke slagschip veranderde?
In 1940 besloot Hitler de slagkruiser "Deutschland" te hernoemen in "Lützow", in het besef dat het tot zinken brengen van een oorlogsschip met de naam van zijn land een PR-ramp was.
De Deutschland of de Lutzwig
Deutschland was het leidende schip in haar klasse van zware kruisers die tijdens de Tweede Wereldoorlog bij de Kriegsmarine van nazi-Duitsland diende.
De Reichsmarine bestelde Deutschland bij de Deutsche Werke-scheepswerf in Kiel als vervanging voor het oude pre-dreadnought slagschip Preussen.
Ze werd omgedoopt tot Lützow in 1940 nadat de Sovjet-Unie het jaar ervoor de onvoltooide zware kruiser Lützow van de Admiral Hipper-klasse had gekocht.
Oorspronkelijk geclassificeerd als een gepantserd schip of de Panzerschiff door de Reichsmarine, herclassificeerden de Duitsers de resterende twee schepen in deze klasse in februari 1940 als zware kruisers.
Haar kiel werd op 5 februari 1929[4] gelegd met het bouwnummer 219. Op 19 mei 1931 werd het schip gedoopt door de Duitse bondskanselier Heinrich Brüning.
Terwijl Brüning zijn dooptoespraak hield, begon het schip per ongeluk van de helling af te glijden. De eerste proefvaarten begonnen in november 1932, nadat de uitrustingswerkzaamheden waren voltooid. Op 1 april 1933 werd het schip in dienst genomen bij de Reichsmarine.
Het grootste deel van 1933 en 1934 werd besteed aan het uitvoeren van trainingsmanoeuvres; vroege snelheidsproeven in mei 1933 suggereerden dat een topsnelheid van 25 knopen of 46 km/u; 29 mph had de voorkeur, maar het schip bereikte comfortabel 28 knopen of 52 km/h; 32 mph op snelheidsproeven in juni.
In december 1933 waren de proeven van het schip voltooid en was het klaar voor actieve dienst bij de vloot. De boot bracht ook verschillende goodwillbezoeken aan buitenlandse havens, waaronder Göteborg, Zweden, en een formeel staatsbezoek aan Edinburgh, Schotland, in oktober 1934. Adolf Hitler bezocht het schip in april 1934; naar verluidt toerde hij de boot alleen, informeel praten met bemanningsleden.
(Bron: WW2 Schepen)
Het zinken van de Lutzow
Lützow keerde terug naar Noorwegen om de krachten te bundelen tegen de geallieerde scheepvaart naar de Sovjet-Unie. Ze liep aan de grond tijdens een geplande aanval op konvooi PQ 17, waardoor ze gedwongen werd terug te keren naar Duitsland voor reparaties. Ze vocht vervolgens samen met de zware kruiser Admiral Hipper in de Slag om de Barentszzee, waar ze er niet in slaagde het konvooi JW 51B te vernietigen.
Motorproblemen maakten een reeks reparaties noodzakelijk die eind 1943 culmineerden in een totale revisie, waarna het schip in de Oostzee bleef. Lützow werd in april 1945 in ondiepe wateren in de Kaiserfahrt tot zinken gebracht door bommenwerpers van de Royal Air Force (RAF) en werd gebruikt als een kanonbatterij ter ondersteuning van Duitse troepen die tegen het Sovjetleger vochten totdat haar bemanning haar op 4 mei 1945 uitschakelde. Ze werd opgevoed door de Sovjet Marine in 1947 en later tot zinken gebracht als een doelwit in de Oostzee. (Bron: Het eerste nieuws)