De eerste paddestoelwolk werd waargenomen in juli 1946 na de eerste atoombomtestexplosie in Bikini-atol, Marshalleilanden. Maar deze paddenstoelenwolk was niet de meest populaire. Bob Caron, een piloot tijdens de oorlog, nam een foto van de paddenstoelwolk in Hiroshima, minuten nadat de Enola Gay de bom had laten vallen die de geschiedenis voor altijd veranderde.
Paddestoelwolken worden gevormd als gevolg van verschillende vormen van explosie- of detonerende effecten, die natuurlijk of nucleair zijn. Sinds de 1700e eeuw zijn er verschillende prachtige creaties van zijn imago in schilderijen en andere vormen van kunst.
De fysieke structuur van de paddenstoelwolk
Er zijn verschillende soorten paddestoelwolken. Laten we, om er een paar te onderscheiden, beginnen met de basispaddenstoel. Het is een paddenstoelwolk die vanaf het begin van de uitzetting op een vuurbal lijkt en later de paddenstoelkop vormt.
Het volgende zouden de doppen zijn. Dit zijn snel verdampende wolken die een kap in de lucht illustreren of iets dat meer op ijskappen lijkt. Daarnaast kan het ook rokken en bellen vormen die van de stengel van de paddenstoel naar beneden stromen. Een afbeelding van een kegelvormig fenomeen zal door de lucht worden getoond als gevolg van een drukval vanaf grote hoogte. Er kunnen ook lijnen zijn, waar deze wolken worden gevormd door een andere emissiebron, zoals die van raketrooksporen. Deze raketten waren meestal een test van een schokgolf. (Bron: Los Alamos National Laboratory)
Hoe ontstaat een paddestoelwolk?
De iconische paddenstoelwolk begint als een vuurbal, een lichtgevende bel van verschroeiende lucht en verdampte wapenresten. De ster stijgt op vergelijkbaar met een heteluchtballon en trekt lucht, waterdamp en puin in zijn basis om de paddenstoelstengel te vormen. Naarmate de vuurbal stijgt, koelt hij af, verliest zijn glans, en het verdampte materiaal condenseert en verspreidt zich, inclusief de paddenstoelkop.
De kleur van de wolk is aanvankelijk rood of roodbruin door salpeterigzuur en stikstofoxiden. De kleur verandert echter in wit als de vuurbal afkoelt en condensatie begint. En dat komt vooral door de aanwezige waterdruppels.
De wolk bereikt zijn maximale hoogte na ongeveer 10 minuten en er wordt gezegd dat stabiel. Maar het blijft zijwaarts groeien om zijn karakteristieke paddenstoelvorm te produceren.
De wolk kan ongeveer een uur of langer zichtbaar blijven voordat hij door de wind wordt verspreid in de omringende atmosfeer, waar hij overgaat in natuurlijke wolken in de lucht. (Bron: Los Alamos National Laboratory)
Verhalende geschiedenis van de term
Voordat de term rond de jaren vijftig officieel werd geïntroduceerd, waren de paddestoelwolken al aanwezig vóór de enorme explosie in Hiroshima.
Een kunstenaar in het jaar 1782, tijdens de Frans-Spaanse aanval op Gilbraltar, schilderde met de hand een afbeelding van wat leek op een enorme explosie die eruitzag als een rookpaddenstoel.
Tijdens gebeurtenissen zoals de Halifax-explosie van 1917 en meerdere gebeurtenissen in de Tweede Wereldoorlog, werd de term paddestoelwolk gebruikelijker werd. Helaas, hoewel de paddenstoelwolk van nature kan voorkomen, blijft het het symbool van toen de Verenigde Staten hun kernwapens op Hiroshima en Nagasaki loslieten.
In een ideale wereld zou de bom niet nodig zijn, maar tegenwoordig streven landen naar militaire bekwaamheid, zodat ze zichzelf in tijden van nood kunnen beschermen. Het is een uitdaging om te weten welke kant juist is als je kijkt naar de iconische nucleaire wolk, maar één ding is zeker: de atomaire paddestoelwolk is een icoon van macht. (Bron: Los Alamos National Laboratory)