Voordat onze vlucht vertrekt, geeft het cabinepersoneel ons een overzicht van alle veiligheidsvoorzieningen van het vliegtuig. Dit omvat nooduitgangen en veiligheidsprotocol evenals een introductie over de zuurstofmaskers. Maar weet u hoe deze zuurstofmaskers werken en hoe ze eigenlijk heten?
De maskers in het vliegtuig wekken zuurstof op door een simpele chemische reactie. De reactie wordt geactiveerd wanneer de maskers door de passagier worden getrokken wanneer ze vallen als gevolg van drukverlaging in de cabine. Dit worden zuurstofkaarsen genoemd.
Wat zijn zuurstofkaarsen?
In geval van nood zijn zuurstofkaarsen een reservebron van ademende lucht. Ze bieden ook een on-demand zuurstofbron. Deze worden vaak gebruikt in vluchten, ruimtestations en andere plaatsen, waaronder veilige havens en toevluchtsoorden.
Een constante stroom van zuurstof is essentieel om te overleven. We vertrouwen erop om te overleven en ons lichaam gebruikt het om energie op te wekken. De zuurstofkaarsen zijn klaar om via een chemisch proces een eindige hoeveelheid zuurstof te produceren als primaire zuurstofbronnen schaars worden. (Bron: Mijn ARC-systemen)
Hoe werken zuurstofkaarsen?
Warmte en de chemische reactie produceren zuurstof. De chemische stof die zuurstof in zuurstofkaarsen heeft, is natriumchloraat, dat bestaat uit natriumchloraat, bariumperoxide en ijzerpoeder.
Deze chemische reactie vereist een grote hoeveelheid energie, daarom is ijzerpoeder nodig. IJzerpoeder brandt bij een hogere temperatuur van ongeveer 600 ° C of 1112 ° F, terwijl het ijzer opwarmt, wordt het extreem heet en breekt het natriumchloraat af. Door thermische afbraak ontstaan door deze reactie zuurstof, natriumchloride en ijzeroxide.
Wanneer een specifiek initiatiemechanisme, een koperen starter, het ijzerpoeder verbrandt, levert het de initiële energie die nodig is om de reactie te starten. Zuurstofkaarsen genereren warmte. Voor ieders veiligheid moeten voorzorgsmaatregelen worden genomen, waaronder het gebruik van handschoenen en een strikt niet-bewegend beleid. (Bron: Mijn ARC-systemen)
De technologie van deze kaarsen wordt veel gebruikt in de maskers van vliegtuigen. Ze worden ook gebruikt door brandweerlieden, onderzeeërbemanningen en mijnreddingsteams, eigenlijk overal waar compacte noodzuurstof nodig is. (Bron: Wetenschap ABC)
Wat zijn de risico's van het gebruik van zuurstofkaarsen?
De risico's van kaarsen worden vaak ongegrond gevreesd. Twee belangrijke problemen zijn oververzadiging en brandgevaar. De kaarsen kunnen een staat van zuurstofverrijking bereiken. Bij deze percentages blijven echter dezelfde brandontstekingsgevaren bestaan en is er geen extra ontstekingsrisico. Als de kaarsen verkeerd worden behandeld, bestaat er ernstig brandgevaar. Daarom gelden er essentiële veiligheidseisen.
Deze kaarsen zijn bedoeld om te worden gebruikt wanneer onmiddellijke zuurstof nodig is en het gevaar waard zijn. Vanuit het oogpunt van MineARC is deze onafhankelijke, compacte en stabiele derde zuurstofbron behoorlijk waardevol.
Wanneer ademlucht schaars is, is een zuurstofkaars een apparaat dat zuurstof aanmaakt. Ze kunnen voldoende zuurstof leveren om in leven te blijven terwijl ze wachten op redding wanneer ze worden gebruikt als de laatste bron van ademende lucht in een toevluchtsoord. Zuurstofkaarsen zijn betrouwbaar, redelijk veilig en kunnen lange tijd overleven zonder hun vermogen om zuurstof te produceren te verliezen. (Bron: Mijn ARC-systemen)