De term koro komt vrij veel voor in Maleisische en Chinese populaties. Het is een waansyndroom dat wordt gekenmerkt door de overtuiging dat de penis van een mannelijk individu zich in hun buik zal terugtrekken en uiteindelijk tot de dood zal leiden. Maar wist u dat dit in 1967 een reden tot zorg was voor honderden mannen in Singapore?
Verschillende mannen in Singapore raakten in 1967 in paniek omdat ze dachten dat hun penissen in hun buik verdwenen. Ze waren echt in orde, maar waren het slachtoffer geworden van Koro.
Wat is de Koro-dispositie?
In Azië, Koro wordt het genitale retractiesyndroom genoemd. Mensen die aan deze ziekte lijden, ook wel volksziekte genoemd, zouden oprecht geloven dat hun geslachtsdelen zich terugtrekken en uiteindelijk kunnen verdwijnen.
Het syndroom, niet de penis, is tijdelijk; in plaats daarvan is het meer een plotselinge aanval van bezorgdheid dat de penis in het lichaam kan zinken en mogelijk tot de dood kan leiden. Ondanks dat het prominent aanwezig is in verschillende Afrikaanse en Europese landen, komt Koro het meest voor in Zuidoost-Azië, met name onder de Chinese gemeenschappen
Personen die lijden aan Koro ervaren geen fysiologische veranderingen in hun genitaliën. Toch kunnen patiënten een illusie van terugtrekking hebben die uren, dagen of zelfs jaren kan aanhouden. Aziaten denken over het algemeen dat het verliezen van hun lul fataal is en zullen daarom met brute kracht reageren door hun mannelijkheid stevig op elkaar te klemmen tot het punt van schade.
Vrouwen worden echter niet buitengesloten van Koro. In de vrouwelijke variant maken dames zich zorgen over het terugtrekken van tepels en vulva. Net zoals ze in het echte leven zouden reageren, zouden ze geweld gebruiken om een ingebeelde krimp te stoppen. In sommige gevallen zijn vrouwen gezien die ijzeren pinnen in hun tepels steken om dit te voorkomen. Gewoon bloederiger en minder steriel. (Bron: kokosnoten)
Genitale terugtrekkingssyndroom van 1967
Een verontrustend gerucht dat beweerde dat het eten van vlees van onlangs gevaccineerde varkens in een wijdverbreide poging om de varkenspest te bestrijden de oorzaak was van Koro, circuleerde wekenlang online in oktober en november van dat jaar. Het gerucht verspreidde zich tot het punt waarop marktplaatsen, kraampjes en restaurants geen varkensvlees konden verkopen.
Huisartsen werden dus dagelijks geconfronteerd met gemiddeld 70 tot 80 gevallen, vergeleken met hun levenslange limiet van slechts één of twee gevallen. Ze kwamen in drommen, klampten zich aan hun penissen vast met handen, elastiekjes, draden, wasknijpers en andere voorwerpen uit het hele huis.
Hieronder volgt een verslag van een dergelijk geval, overgenomen uit het British Medical Journal van 1968:
Een typisch geval was dat van een 16-jarige schooljongen die met zijn ouders de kliniek binnenstormde en schreeuwde dat de dokter snel naar hem toe moest komen omdat hij Shook Yong had. De jongen zag er bang en bleek uit en trok hard aan zijn penis om te voorkomen dat het orgaan in zijn buik zou verdwijnen.
De arts legde het uit en stelde zowel de ouders als de patiënt gerust. Er werd meteen een tablet van 10 mg chloordiazepoxide gegeven en hij werd met twee dagen chloordiazepoxide naar huis gestuurd. Er was geen herhaling.
De jongen had op school over Koro gehoord. Die ochtend nam hij 'Pow', dat varkensvlees bevatte, als ontbijt. Toen ging hij plassen en merkte dat zijn penis aan het einde van de mictie kleiner werd. Bang greep hij snel het orgel en haastte zich naar zijn ouders, schreeuwend om hulp.
Na aanvankelijk over Koro te hebben gehoord, lijkt het duidelijk dat alles slechts door angst gevoede verbeeldingskracht is. De meeste gevallen werden waargenomen bij personen onder de 20; wanneer kinderen werden beïnvloed, was dit meestal een gevolg van de angst van een moeder. Hoewel sporadische gevallen van andere etnische groepen hysterisch werden, waren de meeste slachtoffers van de epidemie Chinezen. (Bron: kokosnoten)