Linguïstische afasie is een aandoening die ontstaat na hersenbeschadiging en die het begrip en de productie van gesproken en geschreven taal beïnvloedt. Hoewel dit een veelgebruikte term is voor gewone personen die een beroerte hebben gehad, wist u dat dove mensen hetzelfde ervaren?
Dove mensen die aan een beroerte gerelateerd hersenletsel lijden, verliezen vaak het vermogen om te tekenen op een manier die opvallend veel lijkt op de verschillende vormen van taalafasie, wat in wezen moeilijk is om te spreken, woorden te vormen en zinnen die onzinnig zijn.
Wat is afasie?
Afasie is een neurologische aandoening die wordt veroorzaakt door schade aan de hersengebieden die verantwoordelijk zijn voor taal. De hersenen van de meeste mensen hebben deze gebieden aan de linkerkant. Afasie ontwikkelt zich meestal plotseling, vaak als gevolg van een beroerte of hoofdletsel.
Toch kan het zich ook geleidelijk ontwikkelen door een hersentumor of een progressieve neurologische aandoening. De stoornis schaadt de taaluitdrukking, het begrip en het lezen en schrijven. Afasie kan samen voorkomen met spraakstoornissen veroorzaakt door hersenbeschadiging, zoals dysartrie of spraakapraxie. (Bron: Nationaal Instituut voor doofheid en andere communicatiestoornissen)
Wie kan worden beïnvloed door afasie?
De meeste mensen met afasie die van middelbare leeftijd of ouder zijn, hebben meer kans om te worden getroffen, maar het kan praktisch bij iedereen worden waargenomen, inclusief jonge kinderen. Volgens de National Aphasia Association hebben momenteel ongeveer 1 miljoen mensen in de Verenigde Staten afasie, met bijna 180,000 Amerikanen die het elk jaar ontwikkelen. (Bron: Nationaal Instituut voor doofheid en andere communicatiestoornissen)
Hoe wordt afasie gediagnosticeerd?
Afasie wordt meestal ontdekt door de arts die de patiënt behandelt voor een hersenletsel. De meeste mensen zullen een magnetische resonantiebeeldvorming of computertomografiescan hebben om de aanwezigheid van een hersenletsel te bevestigen en de exacte locatie te bepalen. De arts zal ook het vermogen van de patiënt beoordelen om taal te begrijpen en te produceren, zoals het volgen van commando's, het beantwoorden van vragen, het benoemen van objecten en converseren.
Als een arts afasie vermoedt, wordt de patiënt meestal doorverwezen naar een logopedist, die de communicatieve vaardigheden van het individu grondig onderzoekt. Het vermogen om te spreken, ideeën uit te drukken, sociaal te converseren, taal te begrijpen en te lezen en te schrijven wordt zorgvuldig geëvalueerd. (Bron: Nationaal Instituut voor doofheid en andere communicatiestoornissen)
Hoe kan afasie de gebarentaal beïnvloeden?
Het nieuwe boek van Lauren Marks, A Stitch of Time, onderzoekt dit concept. Op pagina 166 beschrijft Marks hoe haar logopedist haar aanmoedigde om zich in te schrijven voor gebarenlessen. De leraar is doof, de leerlingen niet.
De eerste dag was vol gepruts. Ze gaf werkbladen met het alfabet van de Amerikaanse gebarentaal door en instrueerde de klas om vragen te stellen en te beantwoorden terwijl ze hun vingerspelling oefenden. Ze communiceerde door op het bord te schrijven, hoewel we allemaal worstelden met haar regel om geen vragen hardop te stellen, vooral met haar rug naar haar toe. Het protocol was volkomen logisch, maar het was even wennen.
Lauren Marks, auteur, A Stitch of Time
Marks worstelt om de vragen te beantwoorden terwijl ze met haar vinger naar haar leraar schrijft dat ze de taal moet leren omdat ze afasie heeft vanwege een aneurysma. Terwijl Marks vingerspelling en gebaren blijft oefenen, krijgt ze geleidelijk meer begrip.
Die taal en dat gebaar hadden veel gemeen.
Lauren Marks, auteur, A Stitch of Time
(Bron: Afasie)