De bioscoop wordt bepaald door overdaad: groot scherm, grote luidsprekers en groot eten. Enorme frisdranken, bakken popcorn en genoeg snoep om je wakker te houden tijdens de vertoning van de hele Star Wars- en Lord of the Rings-sagen zijn beschikbaar. Wist je waarom Joshua Thompson een bioscoop in Michigan aanklaagde?
Joshua Thompson heeft een rechtszaak aangespannen tegen een bioscoop in Michigan AMC vanwege de hoge kosten van concessiesnacks. Hij beweert dat hij zijn snacks meebracht totdat het theater ze verbood. Thompson betaalde $ 8 voor een frisdrank en een pakje Goobers, maar hij kon dezelfde items voor minder dan $ 3 krijgen bij een nabijgelegen drogisterij.
De Enorme Mark-Up
Omdat snacks zo cruciaal zijn voor de winst van een bioscoop, is het geen verrassing dat de prijsverhoging schokkend kan zijn. Een popcorn van $ 8 kost misschien maar 90 cent aan materiaal, wat een indrukwekkende Return on Investment (ROI) van 800 procent oplevert; een frisdrank van $ 6 kost mogelijk minder dan $ 1 in siroop, water en kopjes, wat een rendement van 600 procent oplevert. Het is geen verrassing dat ze het zich kunnen veroorloven om gratis navullingen te verstrekken. (Bron: Mental Floss)
Wist je dat de eerste bioscopen snacks verboden?
Toen in de jaren twintig enkele van de eerste films op de schermen verschenen, hadden bioscopen een gemeenschappelijk beleid: eten was niet toegestaan. Managers van bioscopen zagen hun bedrijf als vergelijkbaar met dat van een live theater, met een enigszins eerbiedige sfeer. Smakken en slurpen werden afgekeurd. Erger nog, popcorn en andere snacks zouden hun sierlijke vloerbedekking morsen en verpesten. Toen stille films echter plaatsmaakten voor talkies en een consistent geluid het kauwen kon dempen, versoepelden veel theaters hun beperkingen. (Bron: Mental Floss)
Wie verkocht er aanvankelijk bioscoopsnacks?
Hoewel talkies misschien een meer ontspannen houding hadden ten opzichte van theatervoedsel, waren bioscopen nog steeds niet uitgerust om verschillende snacks te serveren. Het was voor de eigenaren gemakkelijker om afspraken te maken met de popcornstraatverkopers, die meestal buiten bleven hangen en zakken verse popcorn uitdeelden aan aankomende aanwezigen. Het theater rekende een dagelijkse vergoeding en popcornverkopers konden verkopen aan zowel kaarthouders als voorbijgangers. Theatereigenaren stonden ook toe dat snoepautomaten in hun lobby's werden geïnstalleerd.
Managers leerden uiteindelijk hun lesje en kochten hun popcornmachines. Het beste van alles is dat de heerlijke geur van de popcorn doordrenkt is met bioscooplobby's, waardoor het het ideale verkoopinstrument is. (Bron: Mental Floss)
De Grote Depressie Redders
Tijdens de Grote Depressie waren er steeds minder mensen met een besteedbaar inkomen voor entertainment, en veel theaters gingen failliet. Bioscopen die snacks begonnen te serveren, leken echter stand te houden. Popcorn was goedkoop genoeg voor bioscoopbezoekers voor 10 cent per zak, en de winsten van snacks hielpen de eigenaren overeind te houden. Milk Duds, een andere goedkope traktatie die in 1926 werd geïntroduceerd, kostte slechts 5 cent. Klanten vonden films en snacken al snel een goede combinatie. In 1945 waren theaters goed voor 40% van alle popcorn die in de Verenigde Staten werd geconsumeerd. Het werd de de facto snack met suikerrantsoenen tijdens de Tweede Wereldoorlog. (Bron: Mental Floss)
Afbeelding van Vanity Fair