Fundamentalisme is in sommige opzichten een religieuze reactie op de moderniteit. Het fundamentalisme dook voor het eerst op in het Amerikaanse christendom aan het begin van de twintigste eeuw, maar ging later ook verwijzen naar bewegingen in andere culturen. Maar wist u wanneer en waarom de term voor het eerst werd gebruikt?
De term 'fundamentalisme' werd in 1920 bedacht na 12 evangelische protestantse pamfletten met de titel 'De grondbeginselen: een getuigenis van de waarheid', waarin werd beweerd dat de Bijbel Gods letterlijke en onfeilbare woord was.
het fundamentalisme
In het begin van de twintigste eeuw werd de term fundamentalistische werd gebruikt om enkele leden van de protestantse gemeenschap in de Verenigde Staten te beschrijven. Deze personen hadden een reeks duidelijk gedefinieerde fundamentele waarden. Deze waarden stonden lijnrecht tegenover de modernere ideeën. De groep benadrukte ook hoe belangrijk het is om vast te houden aan wat hun geloof hen leerde. Als mensen op deze manier naar religie kijken, zien ze haar ideeën als absoluut. Dit houdt in dat ze niet kunnen veranderen. Fundamentalisme ontwikkelt zich wanneer religie als absoluut wordt beschouwd.
De term wordt nu breder gebruikt. Ondanks wijdverbreide kritiek wordt het nu vaak gebruikt om groepen mensen te beschrijven die zich houden aan hun (voornamelijk morele en religieuze) waarden. Deze waarden kunnen ook impopulair zijn. Fundamentalisten willen tegenwoordig terugkeren naar de oorsprong van bepaalde ideologische of religieuze standpunten.
Religieus fundamentalisme is wijdverbreid in de samenleving sinds het begin in de late negentiende en vroege twintigste eeuw. Mensen die vandaag fundamentalisme bestuderen, zien het als een reactie op de moderne samenleving. De huidige samenleving is niet meer zo eenvoudig als vroeger: veel mensen leven in complexe organisaties. Veranderingen in routine kunnen mensen een onveilig gevoel geven. Als gevolg hiervan kijken sommige mensen naar hun religie voor iets constants. Ze willen ook consistente regels voor hoe ze zich moeten gedragen. Als gevolg daarvan beschouwen ze hun religie als een constante. (Bron: Visnet)
Geschiedenis van het fundamentalisme
Het fundamentalisme begon als een beweging in de Verenigde Staten en begon in het eerste decennium van de twintigste eeuw onder conservatieve presbyteriaanse academici en theologen aan het Princeton Theological Seminary. Het verspreidde zich snel naar conservatieve baptisten en andere denominaties tijdens en onmiddellijk na de Eerste Wereldoorlog. Het doel van de beweging was om het orthodoxe protestantse christendom opnieuw te bevestigen en het ijverig te verdedigen tegen de liberale theologie, de Duitse hogere kritiek, het darwinisme en andere bewegingen die zij als schadelijk beschouwde voor Christendom.
De term fundamentalisme is afgeleid van de Niagara Bible Conference, die definieerde wat fundamenteel was voor het christelijk geloof. De term werd ook toegepast op: De basisprincipes, een set van twaalf boeken over vijf onderwerpen gepubliceerd in 1910 en gefinancierd door Milton en Lyman Stewart. (Bron: Visnet)
Waarom werd de term niet leuk gevonden?
Sommige mensen houden niet van de term religieuze fundamentalisten omdat het andere connotaties heeft. Ze zijn ertegen omdat religieuze fundamentalisten er negatieve gevoelens over hebben. Veel mensen die zich identificeren als politiek progressief of liberaal hebben een hekel aan religieuze fundamentalisten. Ze geloven negatieve dingen over hen, zoals dat ze dom en ongeschoold zijn en de mensenrechten van mensen niet respecteren.
Sommige christelijke fundamentalisten houden van die term en gebruiken hem om zichzelf te identificeren. Ze hebben er echter bezwaar tegen om als religieuze fundamentalisten te worden bestempeld omdat islamitische fundamentalisten tot deze categorie behoren. (Bron: Visnet)
Afbeelding van islamitisch