Het is gemakkelijk om te vergeten hoeveel filmgeschiedenis voor altijd verloren is gegaan in het digitale tijdperk, wanneer het lijkt alsof elke film, show, webshort of live optreden slechts een klik verwijderd is. De fysieke rollen van de film moesten worden beschermd tegen veroudering, verval, of misplaatst of weggegooid in de dagen van analoge media. Helaas waren velen niet in de eerste decennia van de filmgeschiedenis. Wist je wat er gebeurde met kopieën van films gemaakt vóór 1929?
Meer dan 90% van de Amerikaanse films gemaakt vóór 1929 zijn verloren gegaan, zonder bekende exemplaren.
Wat is er met die voor altijd verloren films gebeurd?
Meer dan driekwart van de stomme films, waaronder meer dan 90% van vóór 1929, zou voor altijd verloren zijn. Stille films werden zelden opnieuw vertoond na de uitvinding van geluid, en studio's hadden geen financiële prikkel om ze te behouden.
Het ontluikende medium van de film hechtte geen hoge waarde aan de geschiedenis ervan en studio's vernietigden oude afdrukken om plaats te maken voor nieuwere releases. Grote sterren als Charlie Chaplin en Mary Pickford en regisseurs als DW Griffith hadden de macht om hun filmografie intact te houden. Cecil B. DeMille en DW Griffith Silent filmster Harold Lloyd was ook een voorstander van filmconservering, maar een studiobrand in de jaren veertig vernietigde veel van zijn werk.
Veel films waarvan men dacht dat ze voor altijd verloren waren, werden jaren, zo niet decennia later herontdekt. In de jaren 1970 ontdekte een verzamelaar een prent van de lang verloren gewaande Frankenstein uit 1910. In 1996 werd een prent van Richard III uit 1912 gevonden en gerestaureerd.
Toen Gloria Swanson haar memoires schreef, zei ze over haar verloren films: "Ik geloof niet dat deze films voor altijd verdwenen zijn", en ze kreeg gelijk in het geval van Beyond The Rocks, waarin ze samen met Rudolph Valentino speelde in 1922 In 2003 werd in Nederland een kopie ontdekt. Toen het Museo Del Cine in Buenos Aires op één na alle ontbrekende scènes in zijn archief vond, werd de film in bijna zijn oorspronkelijke staat hersteld. Het historische Metropolis uit 1927 van Fritz Lang was vele malen gesneden en opnieuw gesneden om beschadigde en ontbrekende beelden te dekken, een kwart van de speelduur van de film werd als onherstelbaar beschouwd. (Bron: De AV Club)
Wat gebeurde er tussen 1912 en 1930 met de stille films?
Er is een reden waarom herontdekte verloren films vaak in persoonlijke collecties verschijnen. Toen vroege filmstudio's zich realiseerden dat hun films weinig of geen waarde hadden nadat hun theatrale oplagen waren geëindigd, verkochten ze afdrukken van de films, geheel of in delen, aan personen die thuisfilmprojectoren bezaten.
Mensen konden thuis naar hun favoriete films kijken, en degenen die dat deden waren vaak de enigen die intacte kopieën van oudere films bewaarden. (Bron: De AV Club)
Wat gebeurde er tussen 1912 en 1930 met de stille films?
De Library of Congress voerde het eerste uitgebreide onderzoek naar stomme films uit en ontdekte dat 70% verloren zou zijn gegaan. Volgens het onderzoek bestaat slechts 14% van de bijna 11,000 stomme speelfilms die tussen 1912 en 1930 in Amerika zijn gemaakt nog in hun oorspronkelijke formaat.
Ongeveer 11% van de overgebleven films is alleen beschikbaar in buitenlandse versies of in formaten van lagere kwaliteit. (Bron: USA Today)
Afbeelding van PaleOfToekomst