Ons universum is zo uitgestrekt dat het lijkt alsof er buiten niets bestaat. Deskundigen vermoeden dat ons universum zich kan bevinden in een vierdimensionaal zwart gat. Ons universum begon als een singulariteit, een punt in de ruimte dat oneindig heet en dicht was. De wetenschappelijke gemeenschap beschrijft zwarte gaten op dezelfde manier. Maar wist je dat ons universum zich in een zwart gat bevindt?
Volgens één kosmologisch model bevindt ons waarneembare universum zich in een zwart gat.
Ons universum bevindt zich in een zwart gat
De driedimensionale zwarte gaten in ons universum hebben een tweedimensionale gebeurtenishorizont. Volgens deze logica moet ons universum, wil het een gebeurtenishorizon zijn, ontstaan zijn uit een vierdimensionaal zwart gat. Berekenen wat er gebeurt in de singulariteit van een zwart gat is onmogelijk, daarom krijgen we oneindigheden, terwijl het berekenen van de gebeurtenishorizon mogelijk is met de kennis en vergelijkingen van vandaag.
De materie valt in het zwarte gat en wordt gecodeerd door de waarnemingshorizon. De waarnemingshorizon breidt zich uit met het zwarte gat, dus het oppervlak is precies de grootte die nodig is om alle informatie te bevatten voor alle materie die sinds de oerknal is gevallen. Die informatie is de informatie van ons universum. Verrassend genoeg telt wiskunde op en beantwoordt het veel essentiële vragen over ons universum en zwarte gaten.
Is dat de oerknalhypothese ons relatief begrijpelijke, uniforme en voorspelbare universum voortbrengt uit de fysica vernietigende waanzin van een singulariteit. Het lijkt onwaarschijnlijk.
Volgens onderzoekers van het Perimeter Institute en de Universiteit van Waterloo, in 2014.
Het is niet eenvoudig om je voor te stellen dat ons universum in een ander universeel zwart gat bestaat. De hypothese van het zwarte gat lijkt op te tellen en de ontbrekende stukjes in te vullen waar wetenschappers en experts al hun hele leven naar op zoek zijn, waardoor we geloven dat ons universum veel groter en vreemder is dan we ons eerder hadden voorgesteld. (Bron: Bizziziz)
Hoe ontstaat een zwart gat?
Zwarte gaten ontstaan wanneer massieve sterren sterven en ineenstorten tot oneindig dichte gebieden waar klein licht niet kan ontsnappen. Volgens NASA is de waarnemingshorizon de ruimtegrens waarachter geen licht kan ontsnappen of welk object dan ook kan terugkeren.
Dit klinkt natuurlijk bekend in de oren omdat de waarnemingshorizon in het waarneembare universum bestaat. Het universum begon snel uit te dijen, zelfs sneller dan de lichtsnelheid, tijdens de eerste biljoenste van een seconde na de oerknal. Omdat er tot nu toe geen ruimte was, deed de universele snelheidslimiet dat ook niet. De uitdijing van het heelal vertraagde in de loop van de tijd.
Massieve objecten, volgens de relativiteitstheorie van Einstein, "vervormen" ruimte-tijd, wat impliceert dat de ruimte rond het zwarte gat gekromd is. Het bekijken van zwarte gaten zou bijna onmogelijk zijn zonder het licht en de warmte die erin worden gezogen.
Hoe meer materie het zwarte gat binnendringt, hoe groter het zwarte gat en de waarnemingshorizon worden. De snelheid waarmee materiaal naar beneden valt neemt af naarmate het zwarte gat groter wordt. Voor een waarnemer vertraagt de enorme zwaartekracht de dingen, waardoor het lijkt alsof er niets beweegt. Volgens de relativiteitstheorie lijkt tijd normaal vanuit het perspectief van iets dat in een zwart gat wordt getrokken. (Bron: Bizziziz)