Vliegdekschepen functioneren als zeegaande vliegbases, met een cockpit en faciliteiten voor het transporteren, bewapenen, inzetten en bergen van vliegtuigen. Ze zijn typisch de belangrijkste schepen van een vloot omdat ze luchtmacht over de hele wereld projecteren zonder afhankelijk te zijn van lokale bases voor operationele ondersteuning. Maar wist je dat de VS tijdens de Tweede Wereldoorlog pas met 4 vliegtuigen begon?
De Verenigde Staten gingen de Tweede Wereldoorlog in met slechts vier vliegdekschepen en beëindigden de oorlog met bijna 100 vliegdekschepen van alle klassen en typen.
Vliegdekschepen uit de Tweede Wereldoorlog
Tijdens een oorlog dient een vliegdekschip vele doelen. Beschouw het als een drijvende stad van waaruit vliegtuigen kunnen vertrekken, voorraden kunnen worden verplaatst, militairen kunnen worden verplaatst in tijden van nood en vliegtuigen kunnen landen. Een vliegdekschip is een groot schip met militaire vliegtuigen met een lang, vlak oppervlak waarop ze kunnen opstijgen en landen.
Omdat de meeste vliegtuigen tijdens de Tweede Wereldoorlog slechts een kleine hoeveelheid brandstof konden vervoeren, was vliegen naar de plaats waar ze nodig waren slechts af en toe praktisch. Een vliegdekschip zou de vliegtuigen veel dichter bij het slagveld kunnen brengen. (Bron: Geschiedenis voor kinderen)
Geschiedenis van vliegdekschepen
De HMS Hermes, voor de Britse marine, was het eerste vliegdekschip dat werd gebouwd. Hiermee werd begonnen in 1918. Het werd echter in februari 1924 in gebruik genomen of uitgezonden. De Japanners begonnen in 1919 met de bouw van de Hsh-carrier, maar deze was in december 1922 voltooid. Als gevolg hiervan wordt de Hosho beschouwd als de eerste vliegdekschip.
Japan had in 1941 de meeste vliegdekschepen, waarvan er negen in gebruik waren. De grootste Japanse vliegdekschepen, bekend als de Kaga en Akagi, konden tot 90 vliegtuigen vervoeren. (Bron: Geschiedenis voor kinderen)
Vliegdekschepen en Pearl Harbor
De geallieerden bezaten een aantal uitstekende vliegdekschepen. De grootste vliegdekschepen, zoals de Enterprise, waren meer dan 245 meter lang en 30 meter breed en vervoerden maar liefst 1000 bemanningsleden. Britse vliegdekschepen, zoals de Ark Royal, en grote vliegdekschepen uit de Verenigde Staten, zoals de Enterprise, konden tot 100 vliegtuigen op hun dekken verplaatsen.
De inslag van een vliegdekschip werd voor het eerst opgemerkt na de Japanse aanval op Pearl Harbor. Honderden vliegtuigen waren aangevoerd door Japanse vliegdekschepen, die vervolgens vertrokken om Pearl Harbor te bombarderen. De zes vliegdekschepen, Akagi, Kaga, Sry, Hiry, Shkaku en Zuikaku, brachten 408 vliegtuigen naar een gebied ten noordwesten van Hawaï waar de zes vliegdekschepen konden opstijgen en vervolgens aanvallen.
Destroyers begeleidden Carriers meestal naar hun bestemming. Vliegdekschepen bewogen vaak langzaam en konden een goed doelwit zijn voor de vijand, dus torpedobootjagers en soms slagschepen konden ze beschermen.
Met de komst van de Tweede Wereldoorlog nam het aantal vliegtuigen en manschappen dat kon worden vervoerd toe naarmate de schepen groter werden. De vliegtuigvleugels werden vervolgens ontworpen om op te vouwen, waardoor er meer vliegtuigen op de drager konden worden geladen. De geallieerden en de assen verhoogden het aantal vliegdekschepen in hun respectieve vloten. Tijdens de oorlog hadden de Verenigde Staten 36 vliegdekschepen, de Royal Navy had er 24, de Fransen hadden er één, de Japanners hadden er meer dan 40 en Duitsland had er één genaamd de KMS Graf Zeppelin. (Bron: Geschiedenis voor kinderen)