No Doubt was een Amerikaanse rockband uit 1986 uit Anaheim, Californië. De band's line-up voor het grootste deel van hun carrière bestond uit zanger Gwen Stefani, gitarist Tom Dumont, bassist Tony Kanal en drummer Adrian Young. In live-optredens sinds het midden van de jaren negentig werden ze vergezeld door trombonist en toetsenist Gabrial McNair en trompettist en toetsenist Stephen Bradley. Maar wist je dat de broer van Gwen Stefani de originele toetsenist van de band was?
Eric Stefani, de broer van Gwen Stefani, was de toetsenist van de band No Doubt. Hij verliet de band om deel uit te maken van de populaire tv-animatieserie The Simpsons.
Wanneer verliet Eric Stefani de band?
In 1986 vormden Stefani, Gwen en John Spence de band No Doubt. De band groeide in omvang en begon met het uitvoeren van liveshows op locaties zoals de Fenders Ballroom van Long Beach. De band begon met het maken van origineel materiaal, waarvan een groot deel is geschreven door Eric Stefani.
In 1994 vertrok hij na de release van het doorbraakalbum van de band, Tragic Kingdom. Tijdens de Grammy Awards van 1998 werden Eric en Gwen genomineerd als songwritingteam voor Song of the Year for Spreek niet. (Bron: Tijd)
Carrièrebegin en succes zonder twijfel
Gwen maakte kennis met 2 Tone-muziek van Madness en The Selecter door haar broer Eric, en in 1986 nodigde hij haar uit om de vocalen te verzorgen voor No Doubt, een ska-band die hij aan het vormen was. Interscope Records tekende de band in 1991. Het titelloze debuutalbum van de band werd uitgebracht in 1992, maar het ska-popgeluid was een flop vanwege de populariteit van grunge. Stefani droeg gastvocalen bij aan Zag rood op Sublime's album Robbin' the Hood uit 1994, voor het mainstream succes van zowel No Doubt als Sublime.
Stefani bekritiseerde vrouwelijke grungeartiesten omdat ze te agressief waren en noemde de combinatie van kracht en sexappeal van Blondie-zangeres Debbie Harry als een grote invloed. Tragic Kingdom, het derde album van No Doubt, dat volgde op het in eigen beheer uitgebrachte The Beacon Street Collection, nam meer dan drie jaar in beslag. Tragic Kingdom bracht vijf singles voort, waarvan de meest opvallende was Spreek niet, die in 100 bovenaan de Hot 1997 Airplay-hitlijst stond.
Stefani stopte met studeren voor een semester om te touren met Tragic Kingdom, maar ze keerde niet terug toen de tour twee en een half jaar duurde. Het album ontving een Grammy-nominatie en er waren in 16 meer dan 2004 miljoen exemplaren wereldwijd verkocht. Het tijdschrift Rolling Stone noemde haar de koningin van de biechtstoel in de late 2000.
Stefani werkte aan de singles Jij bent de baas met het Brian Setzer Orkest, Zuidkant met Moby, en Laat me je versteld doen staan met Eve tijdens het mainstream succes van No Doubt. Return of Saturn, uitgebracht door No Doubt in 2000, borduurde voort op de new wave-invloeden van Tragic Kingdom. Het grootste deel van de lyrische inhoud was gericht op Stefani's vaak rotsachtige relatie met de toenmalige Bush-frontman Gavin Rossdale en haar onzekerheden, waaronder haar besluiteloosheid over het settelen en het krijgen van een kind.
Rock Steady, het album van de band uit 2001, verkende meer reggae- en dancehall-geluiden met behoud van de new wave-invloeden van de band. Het album produceerde carrière-high singles hitlijsten in de Verenigde Staten, en Hey schat en Onder alles Grammy-awards ontvangen. The Singles 1992-2003, een greatest hits-collectie met een cover van Talk Talk's Het is mijn leven, werd uitgebracht in 2003. Eve en Stefani wonnen een Grammy voor Best Rap/Sung Collaboration for Laat me je versteld doen staan in 2002. (Bron: Encyclopedie)