Een standbeeld is een vrijstaand beeldhouwwerk met realistische figuren over de volledige lengte van mensen of dieren, gesneden of gegoten in een duurzaam materiaal zoals hout, metaal of steen. Maar wist je waarom standbeelden in het oude Griekenland werden gebouwd met kleine penissen?
Kleine penissen worden afgebeeld op oude Griekse mannelijke beelden omdat ze destijds de idealen van mannelijke schoonheid vertegenwoordigden: jeugd, kracht en bescheidenheid. Grote penissen werden als vulgair beschouwd en geassocieerd met wilden en boze geesten.
Welke materialen gebruikten beeldhouwers om een standbeeld te bouwen tijdens het oude Griekenland?
In de klassieke periode, ongeveer de vijfde en vierde eeuw, bestond het monumentale beeldhouwwerk bijna volledig uit marmer of brons, waarbij gegoten brons tegen het begin van de vijfde eeuw het voorkeursmedium werd voor grote werken; veel beeldhouwwerken waarvan alleen bekend is dat ze in marmer zijn gemaakt voor de Romeinse markt, werden oorspronkelijk in brons gemaakt.
Er werden kleinere werken gemaakt van een breed scala aan materialen, waarvan vele kostbaar waren, met een grote productie van terracotta beeldjes. Met uitzondering van Sicilië en Zuid-Italië, hadden de gebieden van het oude Griekenland een overvloed aan fijn marmer, met Pentelisch en Parisch marmer als het meest waardevol. Bronsertsen waren ook relatief gemakkelijk te verkrijgen.
Zowel marmer als brons zijn gemakkelijk te vormen en zeer duurzaam; zoals in de meeste oude culturen, waren er ongetwijfeld tradities van beeldhouwkunst in een bos waarvan we heel weinig weten, behalve acrolithische sculpturen, die meestal groot zijn, met het hoofd en zichtbare delen van het vlees in marmer maar de beklede delen in hout. Omdat brons altijd een hoge schrootwaarde heeft gehad, zijn er maar heel weinig originele bronzen bewaard gebleven, hoewel mariene archeologie of trawlvisserij de afgelopen jaren een paar spectaculaire vondsten heeft toegevoegd, zoals de Artemision Bronze en Riace bronzen, die het moderne begrip aanzienlijk hebben uitgebreid. (Bron: Wereld geschiedenis)
Oud-Grieks die naaktheid als een kostuum beschouwt
Het Griekse naakt is in feite een ingewikkeld en mysterieus concept dat ze, ondanks jarenlange studie, moeilijk te begrijpen vinden. Het heeft natuurlijk iets te maken met naaktheid in het openbaar, en natuurlijk met Griekse homoseksualiteit, en natuurlijk een voorliefde voor atletiek en gymnasium, en oorlog waarschijnlijk, maar het gaat ook over moraliteit, deugdzaamheid en metafysica. Eén ding is zeker: Griekse naaktheid is niet simpelweg het resultaat van een compleet gebrek aan zelfbewustzijn, zoals de natuur het bedoeld heeft.
Ondertussen zou in Athene elk afstudeerjaar van efeben wegschieten van het altaar van de liefde in het gymnasium dat bekend staat als de Academie naar de Akropolis met fakkels, de achterblijvers en de podgiers die klappen kregen van de menigte terwijl ze puffend en puffend door de belangrijkste stadspoort op Athena's verjaardag in de heetste tijd van het jaar.
Naaktheid was een soort kostuum, een idee dat werd versterkt door het feit dat er veel tijd lijkt te zijn besteed aan het oliën en zichzelf schrapen. De beste smaakmaker voor het lichaam was olijfolie, gemaakt van de heilige olijfbomen die Athene aan Athene had gegeven en die als prijzen werden uitgereikt tijdens de spelen die bij haar verjaardag hoorden. de zoute jongen gloopof payikos gloios, dat resulteerde, werd soms verzameld en gebruikt om kwalen en tekenen van veroudering te behandelen. (Bron: The Guardian)