Een raket is een geleid afstandswapen in de lucht dat in staat is tot zelfrijdende vluchten, meestal aangedreven door een straalmotor of raketmotor. Raketten zijn ook bekend als geleide raketten of geleide raketten. Raketten bestaan uit vijf systeemcomponenten: richten, begeleiding, vlucht, motor en kernkop. Raketten worden geclassificeerd als grond-grond- en lucht-grondraketten, grond-luchtraketten, lucht-luchtraketten en anti-satellietwapens. Maar wist je dat de SR-71 hem ontsloeg?
Toen de SR-71 werd geconfronteerd met grond-luchtraketten, vloog hij gewoon hoger, sneller en in een iets andere richting om ze te ontlopen.
De El Dorado Canyon-operatie
Operatie El Dorado Canyon lanceerde op 14 april 1986 luchtaanvallen op Libië als reactie op het bombardement door Libië op een Berlijnse discotheek die door Amerikaanse militairen werd bezocht. De aanval werd uitgevoerd door een 18-koppige stakingsgroep uit de Verenigde Staten. Air Force F-111's werden ondersteund door een hele reeks Amerikaanse marine en de Amerikaanse A-6, A-7 en F/A-18 vliegtuigen van het United States Marine Corps.
Na de inval, op 16 april 1986, ging de SR-71 #64-17960 bestuurd door Maj. Brian Shul met RSO Maj. Walter Watson het Libische luchtruim binnen met een zinderende 2,125 mph om de doelen te fotograferen voor beoordeling van de bomschade. Toen hun verkenningstochten ten einde liepen, begonnen ze lanceringsindicaties te ontvangen van Libische grond-luchtraketlocaties beneden. (Bron: De Aviation Geek Club)
De ongelooflijke prestaties van de SR-71
Shul's boek Sled Driver vertelt het verhaal van hoe de ongelooflijke prestaties van de SR-71 hen in staat stelden om op koers te blijven en de raketten te ontlopen voordat ze veilig terugkeerden naar RAF Mildenhall.
Na een aanval op Amerikaanse soldaten in een Berlijnse disco in april 1986 leidde president Reagan de bombardementen op de terroristische kampen van Muammar Kadhafi in Libië. Mijn missie was om over Libië te vliegen en foto's te maken van de schade die onze F-111's hadden aangericht. Kadhafi had een doodslijn vastgesteld, een territoriale grens over de Golf van Sidra, en zwoer elke indringer die deze overschreed neer te schieten. Op 15 april raasde ik met een snelheid van 2,125 mph langs de lijn.
Ik vloog met de snelste jet ter wereld, het spionagevliegtuig SR-71, met Maj Walter Watson, de officier van de verkenningssystemen van het vliegtuig. Toen Walter me vertelde dat hij raketlanceringssignalen ontving, waren we Libië binnengereden en naderden onze laatste afslag over het desolate woestijnlandschap. Ik voer snel onze snelheid op en bereken hoe lang het duurt voordat de wapens, hoogstwaarschijnlijk SA-2 en SA-4 Mach 5 grond-luchtraketten, onze hoogte bereiken. Ik berekende dat we de raketaangedreven raketten tot de bocht konden verslaan en op koers konden blijven, waarbij we ons leven in de handen van de prestaties van het vliegtuig zouden leggen.
Deze jet laat ons deze race niet verliezen. Als we 80,000 voet passeren, daalt het Mach-getal tot 3.5. We zijn nu als een kogel, alleen sneller. We gaan de bocht om en ik slaak een zucht van verlichting als onze neus wegzwaait van een land waar we genoeg van hebben gezien. Onze fenomenale snelheid blijft stijgen terwijl we langs Tripoli schreeuwen, en de schreeuwende slee beukt de vijand nog een keer en legt een afscheidende sonische knal neer. We kunnen in een kwestie van seconden niets anders zien dan het uitgestrekte blauw van de Middellandse Zee. Ik realiseer me dat ik nog steeds mijn linkerhand volledig naar voren houd en we cruisen nog steeds op vol gas.
Maj. Brian Shul, gepensioneerde majoor Amerikaanse luchtmacht
(Bron: De Aviation Geek Club)