Tot de jaren tachtig geloofden wetenschappers dat baby's geen pijn voelden omdat ze pijnreceptoren niet volledig ontwikkelden. Ze gingen ervan uit dat de reacties van baby's op porren en prikken slechts spierreacties waren. Maar voelen baby's echt pijn?
Lange tijd werd gedacht dat baby's geen pijn voelden. Ze werden routinematig onderworpen aan grote procedures zonder verdoving tot 1987, toen pijn bij pasgeborenen wettelijk werd erkend door artsen.
Hoe voelen baby's pijn?
Vóór de jaren 80 voerden artsen operaties uit bij zuigelingen zonder verdoving of enige vorm van pijnbemiddeling, omdat werd aangenomen dat hun pijnreceptoren niet volledig waren ontwikkeld. Een andere reden was dat artsen niet wisten hoe ze hun pijn moesten meten en dat bepaalde medicijnen gevaarlijk zouden zijn om op zo'n jonge leeftijd te gebruiken.
Vandaag zijn we beter geïnformeerd. Hoewel baby's hun pijnniveaus niet kunnen communiceren, hebben wetenschappers verschillende methoden ontwikkeld om erachter te komen hoe ze zich voelen. Een nieuwe studie gepubliceerd in Current Biology laat zien hoezeer we de hoeveelheid pijn die een baby voelt hebben onderschat, vooral wanneer hij onder veel stress staat. (Bron: The Conversation)
Waarom waren studies over pijn bij baby's traag?
De belangrijkste reden waarom de vooruitgang bij het bestuderen van pijn bij kinderen nogal vertraagd was, was het feit dat experts het niet eens konden worden over een specifieke methode voor het meten van pijn bij kinderen. Pas de afgelopen decennia hebben wetenschappers zich ingespannen om betere methoden toe te passen bij het opsporen van kinderpijn. Dezelfde methode werd ook toegepast om de pijnniveaus te bepalen van personen die non-verbaal zijn of niet kunnen communiceren.
De eerste fase van de studies werd in het begin van de jaren tachtig met dieren gedaan. Door deze onderzoeken konden wetenschappers de functionele en structurele verbindingen in het zenuwstelsel zien die pijn zouden veroorzaken.
Waar ze niet zeker van waren, was of deze zelfde verbindingen bij zuigelingen voldoende rijp zijn om dezelfde hoeveelheid pijn te ervaren als volwassenen.
Gedurende deze tijd begonnen wetenschappers ook methoden te onderzoeken om verschillende pijnniveaus bij zuigelingen te bepalen. Nadat een hielprikprocedure is uitgevoerd, wordt de verandering in fysiologische, hormonale en gedragsaspecten dienovereenkomstig gemeten. Na uitgebreid onderzoek werd gesuggereerd om pijn bij kinderen te evalueren met een combinatie van verschillende methoden.
Dit leidde uiteindelijk tot de creatie van verschillende klinische pijnscoresystemen zoals de Prematuur pijnprofiel bij zuigelingen. (Bron: The Conversation)
Kan babypijn neurologisch worden gedetecteerd?
Een van de belangrijke vorderingen begon bij het Fritzgerald Lab in het University College of London. In plaats van zich te concentreren op fysiologische en gedragsreacties om het pijnbereik bij een baby te bepalen, besloten ze een neurologisch oogpunt te bekijken.
Onderzoekers maten direct de activiteit van de hersencellen die verantwoordelijk zijn voor pijnsensatie. Niet-invasieve procedures door het gebruik van elektromyografie (EMG) en elektro-encefalografie (EEG) werden uitgevoerd om de elektrische activiteit te detecteren die wordt gegenereerd door de spieren en hersencellen nadat pijn is opgetreden.
De onderzoeken hebben bevestigd dat zuigelingen inderdaad pijn voelen. Afhankelijk van hun ervaringen en leeftijd kan de mate van pijn echter verschillen. (Bron: The Conversation)