Pjotr Iljitsj Tsjaikovski was een Russische componist uit de Romantiek. Hij was de eerste Russische componist wiens muziek een internationale impact had. Hij componeerde enkele van de meest populaire concert- en theaterwerken in het huidige klassieke repertoire. Maar wist je hoe hij fulltime componist werd?
Op voorwaarde dat ze elkaar nooit persoonlijk zouden ontmoeten, had Tsjaikovski een mecenas die hem genoeg geld gaf om zijn werk op te geven en fulltime componist te worden.
Heeft Tsjaikovski ooit zijn genereuze beschermheer ontmoet?
Het lot van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski keerde in 1877 om toen hij de emotionele en financiële steun van de rijke beschermheilige Nadezhda von Meck won. De genereuze jaarlijkse toelage die ze hem gaf, bedroeg 6000 roebel, wat ongeveer twintig keer zoveel was als wat hij als ambtenaar verdiend zou hebben. Dit stelde hem in staat het conservatorium te verlaten en Ruslands eerste fulltime, professionele componist te worden.
Terwijl de componist en zijn beschermheer gedurende meer dan 1,200 jaar meer dan 13 zeer persoonlijke brieven uitwisselden, ontmoetten ze elkaar maar één keer. Het was een toevallige ontmoeting en was behoorlijk ongemakkelijk. Ze spraken nooit een woord met elkaar. Von Meck bepaalde dat ze nooit wilde afspreken als voorwaarde voor haar patronage, en de sociaal onhandige Tsjaikovski ging daar graag mee akkoord. (Bron: Californische symfonie)
Hoe beïnvloedden angst en depressie Pjotr Iljitsj Tsjaikovski?
Tsjaikovski leed aan ernstige angst, twijfel aan zichzelf en depressie. Als kunstenaar had hij twijfels over zijn werk. Hij ervoer ook extreme zelfhaat en constante angst om uit te komen over zijn seksualiteit als homoseksuele man die in het 19e-eeuwse keizerlijke Rusland leefde.
Zijn huwelijk met zijn leerling Antonina Miliukova, van wie hij hoopte dat hij hem zou genezen van zijn homoseksualiteit, was een schijnvertoning, en de twee scheidden na tien kwellende weken voor de componist.
Tsjaikovski dronk, rookte en gokte buitensporig en was gemakkelijk tot tranen toe geroerd. Hij had last van verlammende plankenkoorts en neurosen, zoals de angst dat zijn hoofd eraf zou vallen tijdens het dirigeren, waardoor hij met zijn ene hand onhandig zijn kin vasthield terwijl hij dirigeerde met de andere. Deze fobie hield jaren aan, maar in zijn latere carrière overwon hij het en voltooide een tournee in de Verenigde Staten, waar hij in 1891 het inaugurele concert in Carnegie Hall dirigeerde.
Op 5 november 1893 werd bij hem cholera vastgesteld, op 53-jarige leeftijd, slechts acht dagen na de première van zijn Zesde symfonie, de Pathetique. Hij overleed de volgende dag. Hoewel niet bewezen, geloven sommigen dat de componist aan een depressie leed en zelfmoord pleegde door zichzelf te vergiftigen met arseen, dat de symptomen van cholera nabootst. (Bron: Californische symfonie)
De erfenis van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski
Tsjaikovski componeerde enkele van de meest bekende en geliefde muziek ooit geschreven. Zijn drie balletten, Het Zwanenmeer, Doornroosje en De Notenkraker, zijn tijdloze klassiekers.
Zijn Ouverture uit 1812, geschreven ter herdenking van de overwinning van Rusland op het leger van Napoleon in de Slag bij Borodino, is een van de meest populaire en herkenbare muziekstukken ooit geschreven, ondanks het feit dat de componist het afwees als; zeer luid en luidruchtig en volledig zonder artistieke verdienste, duidelijk geschreven zonder warmte of liefde.
Zijn vioolconcert en pianoconcert nr. 1 behoren tot de meest geprezen concerten ooit geschreven, net als zijn symfonieën. De stijgende melodieën en grootse, romantische thema's van nrs. 4, 5 en 6 zijn bijzonder populair bij het publiek. (Bron: Tsjaikovski-wedstrijd)