Nicaraguaanse gebarentaal is een gebarentaal die zich in de jaren tachtig spontaan ontwikkelde onder dove kinderen in Nicaragua. Het is van bijzonder belang voor taalkundigen, omdat wordt aangenomen dat het een voorbeeld is van de geboorte van een nieuwe taal, die geen verband houdt met een andere.

Nicaraguaanse gebarentaal

Nicaraguaanse Gebarentaal (ISN; Spaans: Idioma de Señas de Nicaragua) is een gebarentaal die grotendeels spontaan werd ontwikkeld door dove kinderen op een aantal scholen in Nicaragua in de jaren tachtig. Het is van bijzonder belang voor de taalkundigen die het bestuderen, omdat het een unieke gelegenheid biedt om te bestuderen wat volgens hen de geboorte van een nieuwe taal is.

Geschiedenis

Vóór de jaren zeventig was er geen dovengemeenschap in Nicaragua. Dove mensen waren grotendeels van elkaar geïsoleerd en gebruikten meestal eenvoudige huisborden en gebaren ('mímicas') om met hun familie en vrienden te communiceren, hoewel er verschillende gevallen van idioglossie waren onder dove broers en zussen. De voorwaarden voor het ontstaan ​​van een taal deden zich voor in 1970, toen een centrum voor ... Verder lezen (12 minuten lezen)