Acteur, Dub Thyself: Daniel Brühl & Danny DeVito On Joy In Voicing Themselves - Cannes
Voor Angelsaksen kan het concept van nasynchronisatie een komisch stigma met zich meebrengen, dat doet denken aan vechtsportfilms, horrorfilms en softcore-pornofilms uit de jaren '70, waar de lipbewegingen van de acteurs nauwelijks overeenkwamen met de (meestal platte en dreunende) stemmen die uit het scherm komen. Op het filmfestival van Cannes - waar alle films in hun oorspronkelijke taal moeten worden vertoond, met Franse ondertitels - is dat ondenkbaar. Maar nasynchronisatie is voor veel culturen een feit en helpt ervoor te zorgen dat films een breder publiek bereiken.
Animatie wordt ronduit nagesynchroniseerd, en zelfs in Amerika is het publiek daaraan gewend - denk maar aan het werk van Hayao Miyazaki. Maar live-action is ook in de meeste offshore-markten, en met name voor prints die buiten de grote steden worden uitgebracht. In Pari ... Verder lezen (7 minuten lezen)