Dinosaurussen hebben ongeveer 160 miljoen jaar over de aarde gezworven totdat een asteroïde insloeg, wat leidde tot hun uitsterven. Een van de meest voorkomende vragen die we vaak tegenkomen is; hoe bestond het leven na die periode? Tot op de dag van vandaag bestuderen wetenschappers continu de voortgang van het leven in die tijd. Dit is wat we weten;
Nadat de asteroïde alle dinosauriërs had uitgeroeid, ontdekten wetenschappers dat schimmels de dominante levensvorm op aarde waren. Deze organismen begonnen te gedijen vanwege ontbossing en het gebrek aan zonlicht, omdat ze niet afhankelijk zijn van fotosynthese.
Hoe zijn dinosaurussen uitgestorven?
Ongeveer 65.5 miljoen jaar geleden vond het Krijt-Tertiaire uitsterven plaats. Dit was de naam die werd gegeven aan de gebeurtenis die ervoor zorgde dat de dinosaurussen werden uitgeroeid. Verschillende paleontologen geloofden dat dit voornamelijk werd veroorzaakt door geologische veranderingen die de voedselvoorziening van deze dinosauriërs beïnvloedden. Tegen de jaren tachtig vonden wetenschappers Luis en Walter Alvarez echter bewijs dat suggereert dat de inslag van een komeet, asteroïde of meteoor de vernietiging van de soort heeft veroorzaakt. In de jaren 1980 konden wetenschappers de Chicxulub-krater lokaliseren, wat deze theorie bewijst. (Bron: Geschiedenis)
Bestonden er andere levensvormen naast de dinosauriërs?
Afgezien van dinosaurussen waren er in die tijd verschillende soorten planten, amfibieën en zoogdieren. Ook zij stierven uit. Hoewel wetenschappers verschillende theorieën over hun lot hebben bestudeerd, zijn sommige theorieën logischer dan andere.
Eén theorie beschrijft hoe zoogdieren de dinosauruseieren zouden hebben gegeten, wat uiteindelijk hun populatie beïnvloedde. Een andere theorie is dat dinosauriërshersenen te klein waren voor hun enorme lichaam om zichzelf niet langer te besturen. Dan is er de theorie van een plaagachtige ziekte die hun bevolking decimeerde, die zich vervolgens over de aarde verspreidde toen andere dieren hun karkassen consumeerden. (Bron: Geschiedenis)
Zijn schimmels verantwoordelijk voor het herbevolken van de planeet?
Volgens onderzoek stierf 75% van het leven, waaronder enkele zoogdieren en planten, uit toen de asteroïde de aarde trof. Toen de dinosauriërs uitstierven, konden kleinere organismen gedijen. Schimmels zijn echter essentieel geweest voor de ontwikkeling van het leven op aarde zoals wij dat kennen.
Schimmels zijn absoluut opmerkelijke chemici. Schimmels produceren moleculen die mensen nog steeds niet kunnen reproduceren in een laboratorium, en we beginnen nog maar aan de oppervlakte te komen van wat we ervan kunnen leren.
Gerry Wright van McMaster University
Hoe eenvoudig schimmels ook lijken, het zijn eigenlijk vrij complexe organismen. Ze worden vaak gevonden op het land, rotsen en grond. Aards van aard. Ze vormen een symbiotische relatie met planten die de asteroïde hebben overleefd.
Uiteindelijk hielpen schimmels planten om zich te verplaatsen van deze marginale kleine dingen aan de rand van het water naar grote bossen en hele ecosystemen. De schimmels leverden essentiële mineralen voor landplanten waardoor ze zich konden verspreiden en de planeet groen konden maken - waardoor de samenstelling van de atmosfeer veranderde.
Katie Field van de Universiteit van Leeds.
Planten begonnen te rotten door het gebrek aan zonlicht. Dit zorgde voor een ideale omgeving voor schimmels om zich te verspreiden en uiteindelijk op een gegeven moment de aarde te domineren. (Bron: CBC)
Hoe helpen schimmels ons vandaag?
Schimmels zijn ontbinders die verantwoordelijk zijn voor het in leven houden van onze bossen. Zonder hen om te helpen bij het ontbindingsproces, zouden we waarschijnlijk bedolven worden onder een enorme hoeveelheid dode materie.
Schimmels zijn de afvalverwijderaars van de natuurlijke wereld. Ze breken dood, organisch materiaal af en daardoor komen er voedingsstoffen vrij en die voedingsstoffen komen dan beschikbaar voor planten om verder te groeien. Zodat dit hele levensweb met elkaar verbonden is en het is verbonden via de schimmels.
Lynne Boddy van de Universiteit van Cardiff
(Bron: CBC)