Voordat de American Disabilities Act werd aangenomen. Mensen met een handicap moesten hun rolstoel verlaten als ze het openbaar vervoer wilden gebruiken. Verschillende instellingen zouden er ook voor kunnen kiezen om ook mensen met een arbeidsongeschiktheidsdienst te weigeren.
Verschillende activisten lieten hun rolstoel achter tijdens een protest. Ze beklommen vervolgens de 83 treden van het Capitool van de VS om te bewijzen hoe mensen met een handicap dagelijks worstelen. Ze hadden de American Disabilities Act nodig.
Hoe hebben de Amerikanen met een handicap het leven van iedereen veranderd?
Om te weten waarom de Americans with Disability Act nodig was, laten we het hebben over hoe het leven was voordat de wet werd aangenomen.
Voordat de wet werd ondertekend, worstelden mensen met een handicap echt met het leven. Degenen die een rolstoel nodig hadden, moesten deze achterlaten als ze met de bus of trein wilden rijden. Restaurants en zelfs supermarkten hadden de mogelijkheid om service te weigeren aan iedereen met duidelijke handicaps. Mensen in een rolstoel kunnen de bibliotheek niet fysiek betreden en zouden geen boeken kunnen lenen.
Homoseksualiteit werd toen zelfs beschouwd als een handicap en een ziekte. Werkgevers hadden de keuze om mensen met een handicap minder te betalen omdat hun handicap lijkt alsof ze niet dezelfde hoeveelheid werk doen als een niet-gehandicapte. Toiletten zijn niet allemaal rolstoeltoegankelijk; sommigen zouden luiers moeten dragen als ze reisden.
Met de uitvoering van de wet veranderen verschillende levens echt. (Bron: Nationaal museum van Amerikaanse geschiedenis)
Wat gebeurde er tijdens het protest?
De Americans with Disabilities Act werd tot stilstand gebracht in het Congres. De mensen reageerden door een protest te houden dat begon in het Witte Huis en eindigde in het Capitool van de VS. Duizenden mensen, waaronder enkele lichamelijk gehandicapt, sloten zich aan bij de zaak.
Zodra ze de trappen van het gebouw bereikten, lieten 60 demonstranten hun mobiliteitshulpmiddelen achter en kropen de trappen op. Dit was een fysieke demonstratie van hoe het gebrek aan toegankelijkheid mensen met een handicap echt trof. Bovendien liet dit het congres zien hoe dringend het was om de ADA door te geven.
Na de Capitol Crawl ondertekende George HW Bush de wet op 26 juli 1990. (Bron: Zinn Education Project)
Wie is Jennifer Keelan-Chaffins?
Jennifer Keelan-Chaffins was de jongste persoon die de trap beklom tijdens het protest. Ze was al twee jaar voor de beroemde Capitoolcrawl begonnen met protesteren.
Voor mij, toen ik zes was, was dit de eerste keer dat ik ooit mensen met een handicap zoals ik had zien vechten voor hun rechten. Ik realiseerde me dat deze mensen met een handicap vechten voor hun recht om erkend en geaccepteerd te worden en dat kan ik ook, en ik wil daar deel van uitmaken.
Jennifer Keelan-Chaffins
Toen Keelan-Chaffins naar het protest kwam, twijfelden verschillende organisatoren of het wel een goed idee voor haar was om mee te doen, met name het beklimmen van de trappen.
Ze waren bezorgd over wat dat zou kunnen doen, het beeld van mij die de trap beklimt, en of het een boodschap van medelijden zou sturen in plaats van empowerment. Ook al was ik nog vrij jong, ik realiseerde me dat als een van de weinige kinderen die betrokken raakte bij deze beweging, het niet alleen om mezelf ging, maar ook om hen.
Jennifer Keelan-Chaffins
Bekijk het interview met Jennifer Keelan-Chaffins hier.