Op een gegeven moment zal een buurman iets doen waar je je aan zou ergeren. Maar iets doen dat uw eigendom uiteindelijk zal devalueren, kan behoorlijk zorgwekkend zijn. Hier is het verhaal over twee advocaten die ruzie maken over een basketbalveld.
Een advocaat in Californië heeft een straatverbod ingediend tegen de kinderen van zijn buren om te voorkomen dat ze basketballen in hun tuin. De advocaat beweerde dat de waarde van zijn huis door het lawaai met 100,000 dollar was gedaald.
Wat begon het hele debacle?
Twee advocaten genaamd Kenneth Schild en Michael Ruben besloten hun geschil over een klein basketbalveld voor de rechtbank te brengen. Ruben was de klager die om een permanent verbod vroeg om te voorkomen dat zijn buren, de Schilds, op bepaalde uren van de dag basketballen op hun terrein.
In december 1987 installeerden de Schilds een basketbalring in hun achtertuin. Een standaard bord met een hoepel was gemonteerd op een metalen paal op een halfronde betonnen ruimte. Een muur scheidde de ruimte van het huis van Rubin.
In januari 1988 klaagde Rubin over het lawaai van Jonathan Schilds, zijn 13-jarige buurman. Rubin legde uit dat Jonathans spel de rust verstoorde. Als gevolg daarvan was hij niet in staat om dutjes te doen en te ontspannen in zijn eigen huis.
Kenneth Schild goot extra beton in de holle paal en plaatste rubberschuim op het bord om het geluid te dempen. Hoewel dit hielp om het geluid te minimaliseren, vond Rubin het nog steeds op een onaanvaardbaar niveau. (Bron: Jurisprudentie)
Waarom heeft het probleem zich ontwikkeld tot een rechtszaak?
Rubin beweerde dat de Schilds ongeveer 3 tot 5 keer per week basketballen of hardballen in de ruimte. Bradley Smith, een andere buurman die Rubin's benarde situatie steunde, verklaarde echter dat het gebied slechts voor een beperkte tijd ongeveer 2 tot 3 weken werd gebruikt.
Op 9 maart 1989 klaagde Rubin over het lawaai en eiste dat Jonathan Schild stopte met spelen. Kenneth Schild adviseerde zijn zoon om nog 10 minuten door te gaan tot het avondeten klaar was. Op dit punt was Rubin gearrangeerd. Met een tuinslang sproeide hij het hele gebied door. Terwijl Rubin beweerde dat hij niet van plan was de slang op iemand te richten, waren Kenneth en Jonathan Schild nat en besloot Kenneth om een aanklacht in te dienen tegen Rubin. (Bron: Jurisprudentie)
Hoe namen de Schilds wraak?
De Schilds dienden op 22 maart 1989 een klacht in tegen Rubin. Er werden aanklachten ingediend voor mishandeling, mishandeling, huisvredebreuk, overlast en het opzettelijk toebrengen van emotioneel leed. Deze werden geconsolideerd en waren gedurende die tijd in afwachting van hun proces.
Andere buren begonnen zich ermee te bemoeien. Joseph Burton hoorde oorverdovende rockmuziek gespeeld worden door de Rubins. Deze zou naar het huis van de Schild zijn gericht. Bradley Smith, die de kant van de Rubins koos, ontkende ooit muziek te hebben gehoord.
Op 1 april 1990 besloot Rubin het basketbalveld weer met water te besproeien. De volgende dag kregen de Schilds een tijdelijk straatverbod tegen hun buren. De rechtbank oordeelde tegen de Rubins en vertelde hen dat ze geen direct contact of enige vorm van communicatie met de Schilds mochten hebben. (Bron: Jurisprudentie)
Hoe is het afgelopen?
Rubin stond niet op het punt de strijd te verliezen. Hij heeft een straatverbod uitgevaardigd tegen de kinderen van Schilds. Hij verhinderde hen om vrij in hun tuin te spelen. Gelukkig wees de rechtbank zijn verzoek af en zei dat redelijke mensen wat ongemak van buren konden verwachten. (Bron: Jurisprudentie)