Door de jaren heen zijn er veel veranderingen aangebracht door NASA om de algehele efficiëntie van de spaceshuttle te waarborgen. Een van deze veranderingen was om het gewicht van de externe tank te verminderen. Er was een toename van een pond in het draagvermogen van de spaceshuttle voor elk pond dat in zijn zwaarte werd verminderd.

Het originele oranje geglazuurde ontwerp van de externe tanks was niet het hoofdidee van de aannemer, Lockheed Martin. De wijziging van de externe tank begon met de kleur. Vanwege de aanpassingen aan de externe tanks die nodig waren om de grootst mogelijke efficiëntie te garanderen, werd dit noodzakelijk geacht. 

De korte geschiedenis van de externe tanks

Lockheed Martin bouwde deze grote oranje schepen voor de National Aeronautics and Space Administration (NASA) in 1973. Tegen het jaar 2010, op 30 september, werd de stopzetting van de externe tanks aangekondigd door NASA. De redenering was het onvermogen van de externe tanks om te worden gebruikt.

Externe brandstoffen waren enorm groot, 154 voet hoog en 28 voet breed. Afgezien daarvan woog het ook zwaar op de spaceshuttle, met een gewicht van bijna 59,000 pond als het leeg was. Wanneer gevuld, was het gecombineerde gewicht van de vloeibare stikstof en vloeibare zuurstof equivalent aan 535,000 gallons. De lading bedroeg bijna 1.7 miljoen pond.

Het was niet meer dan redelijk voor Lockheed om jaren te besteden aan het verkleinen van de zwaarte die deze externe tanks droegen. Het aanvankelijke gewicht van de externe tanks was 76,000 pond. Bovendien bedekte witte verf de buitenkant van de twee externe tanks volledig. De witte kleur van de externe tanks werd overbodig geacht. Vanaf dat moment stopte het schilderen van de externe tanks.

In het jaar 1982 veranderde het aanvankelijke gewicht van 76,000 pond van de externe tanks in 66,000 pond. En tegen 1998 debuteerde de superlichtgewicht versie van de externe tank. Het gewicht en de kleur van de externe tanks waren niet de enige aspecten die werden aangepast. NASA en Lockheed verminderden ook de hoeveelheid isolatieschuim die de tanks bedekte. (Bron: Tussenruimte) 

De niet-herbruikbare met roest gevulde externe tanks

De externe tank van een lanceervoertuig van een spaceshuttle diende als een container voor de vloeibare waterstof, die als brandstof diende, en de vloeibare zuurstofoxidator. Het gebruik van de externe tank door de spaceshuttle kwam in zijn beklimming, waarin het de brandstof en oxidatiemiddel aan de drie hoofdmotoren leverde. Bovendien was de "ruggengraat" van de shuttle de externe tank, die als een noodzakelijk onderdeel van de start werd beschouwd, omdat deze ook ondersteuning biedt voor de solide raketboosters en orbiters van de spaceshuttle. De externe tank komt terug in de atmosfeer van de aarde nadat de hoofdmotor is uitgeschakeld. 

Net als de externe tank komen boosters ook opnieuw in de atmosfeer van de aarde. De teruggewonnen vaste boosters worden hergebruikt en opnieuw bestudeerd, terwijl de externe tanks werden gedeponeerd en achtergelaten om in de atmosfeer van de aarde te branden.

De verwijderde externe tanks leken mogelijk te worden hergebruikt in een baan om de aarde voor verschillende doeleinden. Het voorgestelde hergebruik was dat de externe tanks grondstof zouden zijn of dat ruimtestations ze als onderzoeksruimte zouden integreren. Zelfs met de vele voorstellen die zijn gedaan voor hergebruik, is er geen één uitgekomen. (Bron: Tussenruimte)