Een van de meest invloedrijke persoonlijkheden in het Motown-tijdperk, David Ruffin, moest stiekem de optredens van The Temptations binnensluipen. Waarom moest hij, ondanks dat hij de frontman van de band was? Laten we Ruffin wat beter leren kennen en begrijpen wat er is gebeurd.

David Ruffin verraste de band en het publiek door een heel nummer te zingen nadat The Temptations hem hadden ontslagen. De band huurde meer beveiliging in, maar Ruffin bleef het podium opsluipen om te zingen.

Wie was David Ruffin?

Davis Eli Ruffin werd geboren op 18 januari 1941 in Whynot, Mississippi. Zijn moeder overleed tijdens de bevalling. Hij werd opgevoed door de predikant van de baptistenkerk van hun gemeenschap. Hij verliet het huis op 13-jarige leeftijd om minister te worden, maar in plaats daarvan trad hij al snel op in Memphis-talentenshows. Als tiener begon hij liedjes te maken en maakte hij van talentenjachten een volwaardige zangcarrière bij de Dixie Nightingales, een lokale gospelgroep.

Ruffin toerde achtereenvolgens met tal van gospelgroepen, waaronder de Womack Brothers, de Staple Singers en de Dixie Hummingbirds. Op het podium groeide hij uit tot een echte showman, en zijn act trok de aandacht van zowel gospelpubliek als seculiere muziekprofessionals.

Hij werd op 17-jarige leeftijd getekend bij Chess Records in Chicago voordat hij naar Detroit verhuisde, waar hij Berry Gordy ontmoette, de maker van Motown Records. Ruffin's grote doorbraak kwam in 1963 toen hij werd gekozen om Eldridge Bryant te vervangen als de tenorzanger van de Temptations.

Ruffin nam vervolgens de vocale leiding in 1965 en voerde de klassiekers uit zoals Mijn vriendin, Ik wou dat het regende en Is niet te trots om te bedelen. De band speelde op American Bandstand en The Ed Sullivan Show terwijl ze internationale muzieksterren werden.

Hij begon het grootste deel van de media-aandacht te krijgen als de nieuwe frontman van de groep, maar zijn grillige levensstijl, die vaak verband hield met cocaïneverslaving, viel ook op. Hij werd als uit de hand gelopen toen hij specifieke privileges eiste die niet aan de andere groepsleden werden verleend.

Hij wilde dat de naam van de groep werd veranderd in David Ruffin and the Temptations, wat ertoe leidde dat de band hem in juni 1968 ontsloeg. In 1969 lanceerde Ruffin een solocarrière, met bescheiden succes met Mijn hele wereld eindigde. Maar zijn populariteit was van korte duur, waardoor Ruffin de muziekindustrie drie jaar verliet totdat hij in 1975 weer opdook met een top tien-single, Loop weg van de liefde, en een paar kleine hits.

Ruffin deed mee aan de reünietournee van Temptations in 1983. Ruffin, samen met vijf andere Temptations, werd in 1989 opgenomen in de Rock & Roll Hall of Fame. Slechts twee jaar later, op 50-jarige leeftijd, zou Ruffin instorten in een crackhuis in Philadelphia. Hij werd uren later voor een ziekenhuis achtergelaten, waar hij stierf aan een overdosis heroïne. (Bron: Biografie)

David Ruffin sluipt op het podium

Ruffin crashte het optreden van de Temptations op 7 juli en sprong het podium op, greep de microfoon van Edwards, zong de lead op Ain't Too Proud to Beg en verdween toen net zo snel als hij was verschenen. Ruffin voerde deze act vele malen uit tijdens de juli-tour van de band. (Bron: Praten bas)

Hoewel de band extra beveiliging inhuurde om Ruffin buiten te houden, vond hij manieren om de zaal binnen te sluipen en op het podium te klimmen terwijl de band een van de nummers uitvoerde die hij eerder had gezongen.

Ruffin had het zo netjes, zo snel en soepel gedaan, dat het leek te laten zien dat hij nog steeds een Temptation was, dat hij een sabbatical had genomen totdat hij klaar was om zijn legendarische rol weer op te nemen.

Ruffin probeerde alleen maar terug in de band te komen, en de reactie van het publiek was zijn manier om zijn punt te bewijzen. Het was gewoon zo Ruffin, zo misplaatst. In zekere zin was het amusant.

Ruffin die op het podium sluipt werd een doorlopende verhaallijn, waarbij fans hun nek uitstaken tijdens de shows om te zien of ze Ruffin op de loer konden zien liggen of door de gangpaden glibberden. (Bron: Oké speler)