De opmerkelijke ontmoeting van Royce en Joe heeft geleid tot discussies over synchroniciteit. Terwijl sommigen beweren dat synchroniciteit een echt fenomeen is dat door veel wetenschappen wordt versterkt, blijven critici bij hun overtuiging dat er geen universele energieën zijn die toevalligheden voeden. 

Toevalligheden, zoals verklaard door synchroniciteit, doen zich voor om mensen doorbraken te geven voor hun strijd. Momenten die worden gevoed door synchroniciteit zorgen ervoor dat mensen van perspectief veranderen om hun problemen op te lossen. 

Royce en Joe's surrealistische reünie

Het verbazingwekkend toevallige verhaal van Royce Burton en Joe is bij velen bekend. Het leidde tot veel discussies over het concept van synchroniciteit. Het verhaal begint aan de New Jersey University, waar Royce Burton zijn klas aan het vertellen was hoe Joe, zijn mede-Texas Ranger, zijn leven redde.

In 1940 patrouilleerde Royce Burton in de Rio Grande toen hij 's nachts in een kloof verdween. Hij probeerde te klimmen, maar zijn evenwicht liet hem in de steek. Royce Burton was er zeker van dat dit het einde van hem zou zijn, maar plotseling - een collega-Jager genaamd Joe redde hem met zijn geweerriem. Royce uitte zijn dankbaarheid aan Joe voor het redden van hem, en ze verloren al snel de communicatie nadat ze dienst hadden genomen in de Tweede Wereldoorlog.

Temidden van de verhalen verscheen er een bejaarde in de deuropening. De man was Joe, die zijn tijd besteedde aan het vinden van Burton. Burton liet Joe hun verhaal afmaken. Het is voor velen verbazingwekkend dat Joe en Burton na 25 jaar herenigd zijn op het moment dat Burton hun verhaal aan zijn klas vertelde.

Een verbijsterend toeval is wat anderen het verhaal zouden kunnen noemen, maar de term synchroniciteit beschrijft de gebeurtenis perfect. Bedacht door Carl Jung, is synchroniciteit wanneer twee incidenten zonder duidelijke relatie plaatsvinden, het enige verband tussen deze twee incidenten is hun doel.

Synchroniciteit is bekend bij verschillende mensen over de hele wereld. Veel mensen delen een fascinatie voor synchroniciteit en wijden er zelfs een Facebook-pagina aan. Critici suggereren dat synchroniciteit niets anders is dan het narcisme en de wanhoop van een individu om verbanden te vinden in willekeurige dingen. (Bron: CNN) 

De gelovigen versus de sceptici 

Synchroniciteit – een acausaal verbindingsprincipe door Carl Jung introduceerde synchroniciteit in de moderne wereld. Hoewel dit concept voor ons misschien nieuw lijkt, legt Carl Jung uit dat synchroniciteit teruggaat tot de oude Chinese waarzeggerij, getiteld Ik Tjing, or Het boek der veranderingen. De tekst legde de fundamenten van synchroniciteit vast. Bovendien stellen de volgelingen van Jung ook dat kwantumfysica en chaostheorie de basis van synchroniciteit versterken.

Gibb A. Williams, psychoanalyticus en auteur van Betekenisvolle toevalligheden ontrafelen, is het niet eens met synchroniciteit. Williams legt uit dat synchroniciteit een zelfgegenereerde overtuiging is. Hij ontkracht de betekenis achter synchroniciteit en zegt dat iemand die een wanhopige behoefte heeft om een ​​probleem op te lossen, vaak zal zoeken naar voortekenen of iets dat met hen zal resoneren.

Je bent op zoek naar patronen. Het is alsof je op je eigen psychologische speurtocht bent. Je zoekt stukjes die in de puzzel passen. Het voltooide patroon wordt ervaren als een synchroniciteit.

Gibb Williams

Om Williams verder te ondersteunen, zegt een essay voor Skeptical Inquirer, geschreven door Bruce Martin, dat wiskundige waarschijnlijkheid verantwoordelijk is voor optredende toevalligheden. Hij stelt dat individuen minder verantwoordelijkheid nemen voor waarschijnlijkheid voor toevalligheden dan nodig is, en registreren hoe toevalligheden slechts willekeurig zijn.

Of mensen nu intense gelovigen of harde sceptici zijn, het enige fundamentele feit is dat niemand de waarheid kent. (Bron: CNN)