De langdurige controverse rond De ontdekking van Amerika en The Rescue standbeelden aan de oostkant van het Capitool waren een compilatie van de versterkte afkeuring van de inheemse bevolking en hun voorstanders die jarenlang de overhand hadden. 

De verwijdering van het standbeeld van Christoffel Columbus vond plaats in 1958 toen de stukken van het Capitool die de voorkeur gaven aan blanke kolonisten, massale tegenstand kregen, en beweerden dat deze cijfers niets anders deden dan de inheemse gemeenschap schaden. 

De schande van de standbeelden van het Capitool

In de late jaren 1830 vroegen president Martin Van Buren en het Congres om de bouw van het beruchte standbeeld De ontdekking van Amerika. Gemaakt van Seravezza-marmer door de Italiaanse immigrantenkunstenaar Luigi Persico, De ontdekking van Amerika's productieperiode besloeg vier jaar van 1840 tot 1844.

Het beeld toont Christoffel Columbus die dapper een wereldbol optilt met zijn rechterhand en een bange Indiaanse Indiaanse vrouw, angstig ineengedoken aan zijn rechterhand. 

James Buchanan, een kennis van kunstenaar Persico, gebouwd om hoog te staan ​​aan de oostelijke vleugel van het Capitool, verklaarde dat de geconstrueerde figuur de gevoelens van geluk vertegenwoordigde die Christopher Columbus voelde toen hij zijn strijd aan de kust overtrof en de wereld zijn ontdekking van Amerika. (Bron: De koepel van het Capitool) 

Nogmaals, de regering van de Verenigde Staten gaf de Amerikaanse kunstenaar Horatio Greenough, voorgesteld door senator William Preston, de opdracht om een ​​vergelijkbaar stuk te maken. Greenough dan geproduceerd The Rescue standbeeld dat stond met de Ontdekking van Amerika bij de ingang van het Capitool in 1853.

The Rescue toonde een Indiase man die worstelde met de greep van een kolonist met een blank kind en een vrouw achter de twee, uit angst voor hun leven, terwijl een hond het conflict gadesloeg. 

Ondanks de tegenstand van velen bleven beide beelden bij de ingang van het Capitool staan. Beide kunstenaars in opdracht voldeden aan de idealen van de bedoeling van het Congres om het succes van de blanke invasieve kolonisator tegen de kwetsbare inheemse bevolking te portretteren. Bovendien, zoals te zien is in de studies van historicus Green Fryd, heeft de aanwezigheid van de standbeelden aanzienlijk bijgedragen aan de uitvoering van beleid dat schadelijk is voor de inheemse gemeenschap. (Bron: Grensstenen) 

De gevierde en langverwachte verwijdering

Ondanks de langdurige oppositie van de inheemse gemeenschap tegen De ontdekking van Amerika en The Rescue, kregen de beruchte standbeelden uiteindelijk een versterkte massale weigering vanaf het einde van de jaren dertig, bijna honderd jaar na de oprichting ervan.

In 1934 legde de Native American Reorganization Act de nadruk op de onderdrukkende daden van de blanke kolonisten, waardoor de behandeling van blanke Amerikanen ten opzichte van de indianen veranderde.

Blanke kolonisten namen de beste landen van de indianen weg; brak verdragen, beloften; gooide ze de meest bijna waardeloze stukjes van een continent dat ooit helemaal van hen was geweest.

Inheemse Amerikaanse Reorganisatiewet

Een nieuwe golf van verzet deed zich voor in de jaren vijftig toen het Congres de soevereiniteit van de Indiase Amerikanen begon te erkennen. Al snel eiste het National Congress of American Indians de verdrijving van de onderdrukkende standbeelden. Leta Myers Smart versterkte ook de eisen van de inheemse bevolking door haar acties en haar directe kritiek gericht op de standbeelden van het Capitool. (Bron: Grensstenen) 

De Amerikaanse Indiaan is niet langer, als hij dat ooit was, de bloeddorstige wilde Greenough die hem voor deze groep sculpturen heeft gemaakt, we vinden dat we de Indianen uit deze betreurenswaardige zeestraat moeten redden.

Leta Myers Slim

Leta Smart voerde verder aan dat beide standbeelden implicaties hadden van fysiek en seksueel geweld, de brutaliteit van historische abstractie, verovering en het bestaande kolonialisme van kolonisten. De medewerking van protesten, de hulp van Indiaanse organisaties en goedgekeurde petities leidden uiteindelijk tot de verwijdering van beide standbeelden in 1958. (Bron: De koepel van het Capitool)