Pedro II, bekend als de laatste keizer die het einde van de Braziliaanse monarchie veroorzaakte, regeerde meer dan 45 jaar over Brazilië. Tijdens zijn heerschappij en zelfs de maanden voordat hij werd afgezet, bleef hij bewonderd door de mensen vanwege de economische welvaart en de sociale veranderingen die hij teweegbracht.
De Monarchie van Brazilië eindigde met de 49-jarige regering van Pedro II, die de slavernij afschafte en Brazilië veel verbeteringen bracht. Zijn heerschappij eindigde toen hij onthecht en apathisch werd ten opzichte van de eisen van de mensen, die reageerden door een staatsgreep te vormen die hem met succes ten val bracht.
Het bewind van keizer Pedro II
Geboren in Rio de Janeiro, Brazilië, op 2 december 1825, werd Dom Pedro De Alcantara, beter bekend als Pedro II, de laatste keizer van de Braziliaanse monarchie. Zijn regering beslaat bijna een halve eeuw.
Zijn beide ouders, Pedro I van Brazilië en Leopoldina van Oostenrijk, stierven op jonge leeftijd, waardoor de taak van begeleiding in de handen van zijn leermeester viel. In tegenstelling tot zijn vader was Pedro II een uitstekende leerling. Veel van de grootste intellectuelen van Brazilië gaven hem lessen en in die tijd kreeg hij een hechte band met zijn gouvernante, Mariana de Verna.
Op de jonge leeftijd van 16 werd Pedro II officieel tot keizer gekroond en slechts een paar jaar later verwierf hij Teresa Cristina als echtgenote. Tijdens zijn bewind waren veel burgers dol op keizer Pedro II, zelfs in de maanden van zijn afzetting. In zijn uitspraak kwamen veel verbeteringen naar voren, zoals verharde wegen, watersystemen, verbeterde havenfaciliteiten en spoorwegen. Pedro II werkte ook actief aan de afschaffing van de slavernij, een sociaaleconomische plaag die 5,000,000 Braziliaanse burgers trof, en de welvarende klasse van landeigenaren die de slavernij ondersteunde, woedend maakte. (Bron: GedachteCo.)
Daarnaast zat hij meer dan 30 verschillende kabinetten voor die steun kregen van de mensen. Met de macht die hij had, gaf hij zowel liberale als conservatieve politieke partijen gelijke autoriteit. Omdat beide politieke partijen alleen de rijke klassen van Brazilië vertegenwoordigden, vormden ze een barrière die de eisen van de lagere klassen belemmerde. (Bron: Brits)
In Pedro II vond de elite iemand die het fanatisme van de massa onderdrukte, een bekwame monarch die vrijheid en orde, interne vrede en ontwikkeling van het land samenbracht, op voorwaarde dat het onder zijn strikt toezicht stond en zonder excessen.
Braziliaanse expert Roderick Barman
(Bron: Revista Pesquisa Fapesp)
Het meest beruchte moment tijdens het bewind van Pedro II vond plaats tijdens de Oorlog van de Drievoudige Alliantie toen hij Paraguay's verzoek om vrede weigerde, de oorlog nog drie jaar voortzette voor de val van Paraguay en Brazilië's oplopende schulden veroorzaakte. De Oorlog van de Drievoudige Alliantie of de Paraguayaanse Oorlog werd al snel erkend als de oorlog tussen staten die het meeste bloedvergieten veroorzaakte. (Bron: GedachteCo.)
De aanvaarde val van de Braziliaanse monarchie
De afzetting van voormalig keizer Pedro II was het resultaat van verschillende factoren. In Dom Pedro II's Acceptance of Exile merkt Molly Quinn op dat de groei van de republikeinse beweging, een algemene onvrede binnen het leger en toenemende haat in de politiek hebben bijgedragen aan de val van de Braziliaanse monarchie.
De algemene ontevredenheid van het leger werd de meest impactvolle katalysator voor de staatsgreep van 1889 die de basis legde voor de Eerste Braziliaanse Republiek, aangezien de meeste veteranen onvoldoende loon, kansen en respect kregen ondanks hun betrokkenheid bij de Paraguayaanse oorlog. (Bron: Universiteitsbibliotheek Brown)
En hoewel Pedro II de geleidelijke verschuiving van het volk naar republicanisme al zag, koos hij er toch voor om de monarchie en haar achterhaalde manieren te behouden, in de verwachting dat zijn volk onderdanig zou blijven. Pedro II's apathische, koppige en conservatieve manier van denken om kritieke problemen aan te pakken, weerspiegelde hoe hij de militaire coup als allesbehalve een substantiële bedreiging zag.
In zijn latere jaren als keizer raakte Pedro II steeds meer los van zijn volk terwijl hij in het buitenland bleef, waardoor hij zich onvoldoende bewust werd van de politieke en sociale zorgen van Brazilië met de monarchie. Al snel accepteerde hij de weigering van de monarchie door de massa en accepteerde hij de uitkomst van de staatsgreep zonder kwade bedoelingen jegens de nieuw opkomende republiek. (Bron: Universiteitsbibliotheek Brown)