Elke natuurramp komt met tekenen. Voordat een vulkaan uitbarst, zou je verschillende dingen opmerken, zoals subtiele zwelling van de grond, kleine veranderingen in de warmtestroom en zelfs merkbare stoom uit de grond rond het gebied. Dieren kunnen ook dienen als indicatoren voor een naderende ramp. Was dit hetzelfde geval met de uitbarsting van de berg Pelee?  

De uitbarsting van de berg Pelee werd beschouwd als de ergste uitbarsting van de 20e eeuw. Maar een paar dagen voor de uitbarsting stierven 50 mensen als gevolg van een invasie van gigantische duizendpoten en adders die van de hellingen van de vulkaan kwamen.

De uitbarsting in 1902 

De berg Pelee, een 400 jaar oude stratovulkaan op het eiland Martinique in de oostelijke Caribische zee, ligt 1,400 meter boven de zeespiegel en ligt op slechts 7 kilometer van de stad St. Pierre. Mount Pelee, wiens naam een ​​Franse term is die betekent: weldra, bestaat uit lagen vulkanische as en lava van eerdere uitbarstingen. (Bron: Brits)

Vóór de 20e eeuw stond de vulkaan bekend als een vriendelijke reus bij de inwoners van St. Pierre, kleine uitbarstingen die plaatsvonden in 1792 en 1851, en daarna bijna een halve eeuw inactief werden. Maar in 1902 veroorzaakte de grote vulkaan een van de dodelijkste uitbarstingen van de eeuw. (Bron: Aarde tijdschrift)

Op 7 mei 1902 veroorzaakte de berg Pelee verschillende sterke trillingen en stroomde een gaswolk uit met een temperatuur van meer dan 3,000 graden Fahrenheit. En ten slotte, op 8 mei, barstte de vulkaan in een enorme explosie uit. De uitbarsting veroorzaakte een lawine van kokende as van de berg. (Bron: Geschiedenis)

De uitbarsting verwoestte de haven van St. Pierre en doodde 30,000 mensen, waarbij de hele stad werd vernietigd. Heet gas en vulkanisch puin verteerden de stad en haar bevolking, inclusief de gouverneur en zijn familie, die St. Pierre bezochten om hen te verzekeren dat ze veilig waren. Studies theoretiseerden dat de meeste mensen stierven door verstikking en ernstige brandwonden die hun huid en longen verschroeiden. (Bron: Aarde tijdschrift)

De uitbarsting bracht de stad met de grond gelijk, met behulp van de vulkanische wolken met een snelheid van meer dan 100 meter per seconde. De vulkaan verbrandde St. Pierre dagenlang na de uitbarsting, waardoor er slechts drie mensen in leven bleven: Havivra Da Ifrile, een tienjarig meisje dat erin slaagde in een boot te stappen en onderdak vond in een grot, Léon Compère-Léandre, die sprong in de kokende oceaan en liep ernstige brandwonden op, maar overleefde, en een gewelddadige crimineel, Louis-Auguste Cyparis.

Cyparis werd vanwege zijn gewelddadige karakter opgesloten in eenzame opsluiting in een stenen cel. De cel beschermde hem effectief tegen de vernietigende kracht van de uitbarsting. Hij slaagde erin om in leven te blijven ondanks dat hij bedekt was met brandwonden. (Bron: Dat is allemaal interessant)

De tekenen voor de dodelijke uitbarsting 

De stad St. Pierre was druk en werd ingehaald door een belangrijke verkiezing toen de berg Pelee tekenen begon te vertonen van zijn uitbarsting. De eerste tekenen dat de vulkaan weer actief werd, waren naar verluidt al in april begonnen, bijna een maand voordat hij zijn vernietigende klap uitdeelde. Er begonnen subtiele tekenen te verschijnen. De stad voelde kleine trillingen en wolken rolden langs de hellingen van de vulkaan.

Al snel was een onderwatertelegraafkabel die Martinique en Dominica verbond, kapot. Toen vormde zich plotseling een meer in de caldera. Op 2 mei was er een kleine uitbarsting die de nachtelijke hemel verlichtte, en de dag erna werden de mensen van St. Pierre wakker met een griezelig gezicht, vogels begonnen uit de lucht te vallen en dode vissen dreven in de wateren in de buurt.

Toen vertoonde de vulkaan een enger teken dat hij zou uitbarsten. De activiteit in de berg Pelee zorgde ervoor dat insecten en slangen de berghelling ontvluchtten. Volgens sommige verslagen daalden gigantische duizendpoten en 2 meter lange pitadders neer op de stad, die honderden dieren en ongeveer 50 mensen claimden.

De inwoners van St. Pierre hadden kunnen worden gered als ze naar deze veelbetekenende tekens hadden geluisterd. Ze hadden de kans om te evacueren voordat het te laat was. (Bron: Aarde tijdschrift)