Vervuiling is een inherente uitdaging voor veel landen, en het is meestal het bijproduct van vooruitgang en industrialisatie. Hoewel vervuiling in het algemeen verschillende gezondheidsrisico's met zich meebrengt, wist u dat? The Great Smog van Londen in de jaren vijftig?

In december 1952 veranderde de mist in Londen in dodelijke smog. Het doodde bijna 4,000 Londenaren en veroorzaakte ziekten tot nog eens 100,000. De grote smog van Londen maakte plaats voor de Clean Air Act in 1956.

De grote smog van Londen

Mist boven Londen is geen ongewoon fenomeen, aangezien het al sinds de 13e eeuw deel uitmaakt van de geschiedenis van de stad. Rond deze tijd werd luchtvervuiling al als een probleem gezien. De meeste huishoudens verbrandden kolen in hun ovens om warm te blijven, en de snelle groei van de stad leidde tot industrialisatie, die op zijn beurt aanleiding gaf tot fabrieken.

Naarmate de stad bleef groeien, nam ook de vervuiling toe. Op 5 december 1952 werd de ergste luchtvervuiling ervaren door de Londenaren. De grote smog van Londen, beschreven als een ziekelijke geelbruine mist, duurde vier dagen, waarbij ongeveer vierduizend mensen omkwamen en honderdduizenden zieken werden met longontsteking of bronchitis.

Het begon toen een anticycloon, een hogedrukweersysteem dat koude lucht opsloot onder warmere lucht hoger in de atmosfeer, creëerde een mist. De mist hield de afvalfabrieken en huishoudelijke ovens vast in de atmosfeer nabij de grond. Door de mist kon de vervuiling niet in de hogere atmosfeer verdwijnen. (Bron: Brits)

Volgens onderzoekers bestond de smog uit de volgende onzuiverheden in de lucht per dag: ongeveer 1,000 ton rookdeeltjes, 2,000 ton kooldioxide, 140 ton zoutzuur, 14 ton fluorverbindingen en ongeveer 370 ton zwaveloxide dat vervolgens werd omgezet in 800 ton zwavelzuur.

De smog was zo erg dat het meeste openbaar vervoer werd uitgeschakeld, behalve de metro. Veel mensen meldden dat ze hun voertuigen op de weg hadden achtergelaten en dat ze extreem veel moeite hadden met navigeren omdat de levensvatbaarheid nul was. Ambulancediensten waren ook extreem beperkt vanwege de toestand, en de meeste indoorvoorstellingen en concerten werden geannuleerd omdat het publiek het podium niet kon zien, ondanks dat het binnen was.

Naast de dood van mensen, werd ook gemeld dat veel dieren door de smog stikten. Er werd ook gezegd dat de criminaliteit steeg tijdens de duur van de vervuiling. De smog trok uiteindelijk op 9 december weg, maar had langetermijneffecten op de bevolking. (Bron: Met Office)

Clean Air Act van 1956

Na de verwoesting die de grote smog had achtergelaten, werd een commissie gevormd onder voorzitterschap van Sir Hugh Beaver. Het doel was om de bronnen van de smog te identificeren en deed vervolgens verschillende aanbevelingen die leidden tot de totstandkoming van de Clean Air Act.

De wet kreeg in juli 1956 koninklijke goedkeuring en pakt de smog en luchtvervuiling aan die worden veroorzaakt door het verbranden van kolen en andere industriële activiteiten. Dit gaf de lokale autoriteiten de bevoegdheid om rookbeheersingszones in te stellen waarin de uitstoot van een van deze genoemde materialen was verboden.

Lokale autoriteiten beheersten al snel de uitstoot van rook, gruis, stof en dampen van industriële gebouwen en ovens. De wet heeft ook betrekking op het beperken van het verbranden van kolen voor huishoudelijk gebruik. (Bron: navigator)