Home » Huisdieren » Wat is konijnenhonger?

Wat is konijnenhonger?

De hongerdood van konijnen was vooral het slachtoffer van grensarbeiders tijdens de dagen van de wilde grens, toen talloze individuen in de winter honger leden met alleen het magerste vlees om te consumeren. Dat gezegd hebbende, huidige gevallen van uithongering van konijnen zijn zeldzaam vanwege de toegankelijkheid van een grote verscheidenheid aan voedsel, waarbij uithongering bij konijnen pas een fatale zorg wordt als je in de wildernis bent. 

Ook wel eiwitvergiftiging genoemd, verhongering bij konijnen treedt op wanneer een persoon voornamelijk eiwitten eet zonder voldoende koolhydraten en vetten. Uithongering bij konijnen vindt plaats door alleen konijnenvlees of andere soorten mager vlees te eten; men kan zichzelf binnen enkele uren of een paar dagen genezen door vetten te eten. 

Wat veroorzaakt verhongering bij konijnen?

Gewoonlijk vethongering of eiwitvergiftiging genoemd, komt uithongering van konijnen voor wanneer een persoon een dieet consumeert dat voornamelijk uit eiwitten bestaat, terwijl het geen vet en koolhydraten bevat. Zonder voldoende vet en koolhydraten zou je lichaam ondervoed raken, ook al zat je vol. Bovendien kan overmatig eiwit mogelijk leiden tot de dood door de overmaat aan ammoniak, ureum en aminozuren in uw bloed.

Eiwitvergiftiging is vergelijkbaar met hyponatriëmie, een soort watervergiftiging waarbij individuen kunnen sterven door uitsluitend water te drinken zonder enige andere vorm van voeding vanwege het gebrek aan elektrolyten of zouten om de chemie van hun lichaam in evenwicht te brengen.

Uithongering van konijnen vond meestal plaats tijdens de grensdagen in de winter, toen individuen hongerden naar voedsel. Omdat de wilde dieren hun vet in de winter hebben verbrand, waren ze in hun magerste staat. Omdat grenswachters niets wisten van de lokale habitats en vegetatie, werden ze het slachtoffer van de hongerdood door konijnen.

In de meeste situaties wordt het uithongeren van konijnen pas een punt van zorg als je vastzit in langdurige overlevingssituaties in de wildernis. Als je een dier in deze situatie hebt geoogst, zou het gebruik van de meeste lichaamsdelen, zoals zijn vette hersenen en lever, helpen om eiwitvergiftiging te voorkomen.

Het hebben van een dieet dat alleen konijnenvlees bevat, is een van de belangrijkste oorzaken van uithongering van konijnen, omdat het als te mager wordt beschouwd. Maar laat je niet misleiden, want konijnenhonger is van toepassing op elk mager vlees, inclusief eekhoorn, herten, kip, rundvlees en kariboes.

Met beschikbare en toegankelijke middelen kan men hun bezorgdheid over de honger van konijnen binnen enkele uren of een paar dagen corrigeren door vetten te eten. De meest voorkomende symptomen van uithongering bij konijnen zijn diarree, misselijkheid en het verlangen om te eten, ook al heb je al voedsel gegeten. Veel andere symptomen van uithongering bij konijnen kunnen voorkomen, zoals vermoeidheid, hoofdpijn, een trage hartslag, zwakte, hunkering naar vet vlees en stemmingswisselingen. In totaliteit is diarree de meest gemelde zorg. (Bron: de voorbereide

Wat zijn de symptomen van verhongering bij konijnen?

Met beschikbare en toegankelijke middelen kan men hun bezorgdheid over de honger van konijnen binnen enkele uren of een paar dagen corrigeren door vetten te eten. De meest voorkomende symptomen van uithongering bij konijnen zijn diarree, misselijkheid en het verlangen om te eten, ook al heb je al voedsel gegeten. Veel andere symptomen van uithongering bij konijnen kunnen voorkomen, zoals vermoeidheid, hoofdpijn, een trage hartslag, zwakte, hunkering naar vet vlees en stemmingswisselingen. In totaliteit is diarree de meest gemelde zorg.


In veel anekdotes blijkt het diagnosticeren van honger bij konijnen moeilijk vanwege de algemene symptomen die de vorm van ondervoeding deelt met andere ziekten. Arctische ontdekkingsreiziger Vilhjalmur Stefansson schrijft zijn ervaring met de hongerdood van konijnen aan het eind van de jaren veertig.

Op ons verzoek begon hij alleen mager vlees te eten, hoewel hij eerder in het noorden had opgemerkt dat zeer mager vlees soms spijsverteringsstoornissen veroorzaakte. Op de 3e dag ontwikkelden zich misselijkheid en diarree. Wanneer vet vlees aan het dieet werd toegevoegd, was er binnen 2 dagen een volledig herstel. Deze stoornis werd gevolgd door een periode van aanhoudende constipatie die 10 dagen duurde.

Vilhjalmur Stefansson

(Bron: de voorbereide)

Laat een bericht achter