Helen Herron Taft was de vrouw van de 27e Amerikaanse president William H. Taft. Ze kreeg de bijnaam Nerveuze Nellie toen sommige critici haar perfectionistische aard opmerkten, vooral tijdens grote evenementen en gelegenheden in het Witte Huis. Haar eigenaardigheden strekten zich uit tot het hebben van bepaalde vereisten voor haar personeel.
Voormalig first lady Helen Taft had op onverklaarbare wijze last van kale mannen. Ze verbood alle kale butlers uit de eetkamer op het verjaardagsfeestje van haar man. Alle obers in het Witte Huis moesten haar hebben.
Wie was Helen Herron Taft?
Helen Herron Taft werd geboren op 2 juni 1861 in Cincinnati, Ohio. Ze was de vierde van elf kinderen van een prominente advocaat en activist van de Republikeinse Partij, John Herron, en zijn vrouw, Harriet Collins Herron.
Taft ging naar privéscholen in Cincinnati, waar ze haar ambitie toonde om haar stempel op het land te drukken. Taft ontmoette later een rechtenstudent aan de Universiteit van Cincinnati. De student, William Howard Taft, was haar toekomstige echtgenoot en toekomstige president van de Verenigde Staten.
De twee trouwden op 19 juni 1886, waar Taft haar man hielp verschillende functies in de regering te bereiken. William Taft aanvaardde later benoemingen als rechter van het Hooggerechtshof van Ohio, advocaat-generaal van de VS, rechter van het zesde Amerikaanse Circuit Court. Uiteindelijk werden de Tafts naar de Filippijnen gestuurd, waar ze in 1900 door president William McKinley werden aangesteld als voorzitter van de Commissie van de Verenigde Staten naar de Filippijnen.
Taft aarzelde om naar het Aziatische land te verhuizen, maar met de aanmoediging van Helen, die werd gevoed door haar ambitie, verhuisde hun familie in 1901 naar de Filippijnen. William Taft werd vervolgens in 1904 aangesteld als minister van oorlog. Ze keerden terug naar huis en woonden in de hoofdstad van het land. Dit is waar Helen Taft haar inspanningen voortzette om haar man president te maken.
Er werd gemeld dat William Taft de voorkeur gaf aan een zetel in de rechterlijke macht van de regering. Helens ambitie was daarentegen om in het Witte Huis te gaan wonen. Deze ambitie werd aangewakkerd toen de Tafts de voormalige president Rutherford B. Haynes in het Witte Huis bezochten.
Er werd ook gemeld dat toen voormalig president Theodore Roosevelt zich opmaakte om William Taft te benoemen tot lid van het Hooggerechtshof. Helen Taft verzocht daarom om een ontmoeting met Roosevelt. Deze afspraak zou de afspraak hebben gedwarsboomd. En toen Roosevelt in 1908 weigerde zich herkiesbaar te stellen, steunde hij Taft om de Republikeinse kandidaat voor het presidentschap te worden.
Er werd gemeld dat de first lady de meest scherpzinnige en vertrouwde adviseur van Taft was, met een enorme invloed op de beslissingen van de president. Het was ook bekend dat ze een oude traditie brak en met William Taft in zijn colonne reed nadat ze de inaugurele site had verlaten.
Helen Taft bleef de carrière van haar man steunen tot ze stierf in 1943. (Bron: Brits)
De bijnaam "Nerveuze Nellie"
Helen Taft verdiende een bijnaam uit haar kindertijd Nellie, die ze meebracht toen ze de first lady van het land werd. In latere jaren evolueerde haar bijnaam al snel naar: Nerveuze Nellie, zoals geschreven door auteur Carl Sferrazza Anthony in zijn boek Eerste dames. Taft was een perfectionist, vooral tijdens belangrijke evenementen en formele gelegenheden. Haar perfectionisme zorgde ervoor dat ze tekenen van nervositeit vertoonde, waaraan critici de term toevoegden nerveus naar haar bijnaam. (Bron: Manilla Nieuws)
Veel rapporten lieten zien hoe Taft voor opschudding zorgde in het Witte Huis zodra ze er kwamen wonen. Ze bracht veranderingen in het Witte Huis aan naar haar smaak. Taft verving witte bodes die zwarte pakken droegen door Afro-Amerikaanse bodes die blauwe pakken droegen. Er werd ook gemeld dat de presidentsvrouw tijdens het verjaardagsfeest van president Taft alle kale obers uit de eetkamer verbood. (Bron: Mental Floss)