Home » Mensen & Maatschappij » Waarom maken boeddhisten zandmandala's?

Waarom maken boeddhisten zandmandala's?

Een zandmandala is een patroon gemaakt van kleurrijk zand dat wordt vernietigd als onderdeel van een Tibetaans boeddhistisch ritueel. Maar wat zou de geschiedenis en het doel achter het ritueel kunnen zijn?

Tibetaanse boeddhisten maken zandmandala's om ze na een bepaald ritueel te vernietigen. Dit vertegenwoordigt het concept dat niets eeuwig duurt en is bedoeld om hun geloof in de vergankelijke aard van het materialisme te symboliseren.

Wat is een mandala?

De Tibetaanse mandala is een gids voor het verkrijgen van wijsheid en mededogen, en wordt meestal afgebeeld als een strak uitgebalanceerde, geometrische compositie met goden. De belangrijkste godheid bevindt zich in het midden. 

Een mandala wordt ook gebruikt als hulpmiddel om mensen te begeleiden op het pad naar verlichting. Monniken visualiseren de mandala vaak als een driedimensionaal paleis terwijl ze erop mediteren. De goden die in het paleis wonen vertegenwoordigen filosofische ideeën en dienen als rolmodellen. Het doel van de mandala is om te helpen bij de transformatie van gewone geesten in verlichte geesten.

Men denkt dat mandala's zuiverende en helende eigenschappen hebben. Meestal selecteert een geweldige leraar de mandala die moet worden gemaakt. Monniken beginnen met het bouwen van de zandmandala door de locatie in te wijden met heilige gezangen en muziek. Vervolgens tekenen ze een gedetailleerd patroon uit het hoofd. Ze vullen het ontwerp in de loop van enkele dagen met miljoenen korrels gekleurd zand.

De monniken demonstreren vervolgens de vergankelijkheid van het bestaan ​​door de gekleurde korrels op te vegen en ze in stromend water te verspreiden. (Bron: Tibetaanse genezingsmandala)

Hoe genezen mandala's?

Volgens de boeddhistische geschriften dragen zandmandala's heilzame energie over aan de omgeving en degenen die ernaar kijken. Boeddhistische monniken zingen en mediteren terwijl ze een mandala construeren om de goddelijke krachten van de goden die erin wonen op te roepen. 

De monniken zoeken dan de helende zegeningen van de goden. Zelfs voordat het wordt opgeveegd en verspreid in stromend water, strekt de genezende kracht van een mandala zich uit over de hele wereld. Dit is een ander symbool van zijn zegeningen die met iedereen worden gedeeld. (Bron: Tibetaanse genezingsmandala)

Hoe is het Tibetaans boeddhisme ontstaan?

Boeddha, die in de vijfde eeuw vGT het boeddhisme in India stichtte, sprak over de vergankelijkheid van het leven. Individuele verlichting, de emancipatie van alle wezens en het cultiveren van mededogen en inzicht in de essentie van de werkelijkheid zijn de pijlers van het Tibetaans boeddhisme, dat opkwam in de zevende eeuw. 

Het Tibetaans boeddhisme is een geëvolueerde versie van het boeddhisme. Het is een tak van Vajrayana. Deze specifieke religie werd tijdens het bewind van koning Srong-brtsan-sgam-po naar Tibet gebracht. Zijn twee koninginnen waren beschermheren van de genoemde religie. (Bron: Tibetaanse genezingsmandala)

Waar kwamen de monniken vandaan?

De Tibetaanse monniken kwamen uit het Drepung Loseling-klooster. In 1959 werden het hoofdkwartier en de school van het klooster verplaatst naar de Zuid-Indiase deelstaat Karnataka. 

Het Loseling Institute, een klooster met 2,500 monniken, bevindt zich in de buurt van Atlanta, Georgia. (Bron: Tibetaanse genezingsmandala)

Drepung Loseling-kloostermissie

Drepung Loseling is toegewijd aan de studie en het behoud van de Tibetaans-boeddhistische traditie van wijsheid en mededogen. Het is het centrum voor het cultiveren van zowel hart als intellect, het biedt een toevluchtsoord voor het koesteren van innerlijke vrede en vriendelijkheid, begrip voor de gemeenschap en wereldwijde genezing. 

Bij het implementeren van deze visie heeft Drepung Loseling twee hoofddoelen:

  • Bijdragen aan de Noord-Amerikaanse cultuur door theoretische kennis en praktische training te bieden in Tibetaans-boeddhistische wetenschappelijke tradities voor westerse studenten, geleerden en het grote publiek; en
  • Helpen bij het behoud van de bedreigde Tibetaanse cultuur, die vandaag leidt tot een kwetsbaar bestaan ​​in de verbannen vluchtelingengemeenschappen in India en Nepal. 

(Bron: Drepung)

Laat een bericht achter