Nunavut is het grootste en meest noordelijke gebied van Canada. De Nunavut Act en de Nunavut Land Claims Agreement Act hebben dit gebied op 1 april 1999 aan de Inuit toegewezen voor autonoom bestuur en het wettelijk afgesplitst van de Northwest Territories. Maar wist u dat de mensen die in Nunavut wonen geen andere talen kennen?
Ongeveer 5.8% van de inwoners van Nunavut, de meest noordelijke regio van Canada, verstaat geen Engels of Frans. De meeste van deze mensen kennen uitsluitend Inuit-talen.
De talen van Nunavut: een delicate balans
De Wet op de officiële talen van het gebied trad uiteindelijk in werking op 1 april, vijf jaar nadat het was goedgekeurd, toen Nunavut zijn 14e verjaardag vierde. Hier is een blik op de unieke taalconditie van Nunavut om deze gedenkwaardige gelegenheid te herdenken.
De Inuit-taal is een van de gezondste Aboriginaltalen van Canada. Volgens Statistics Canada is het een van de slechts drie Aboriginaltalen in Canada waarvan de overleving op lange termijn waarschijnlijk is.
Nunavut, een regio die in 1999 werd gesticht vanuit een deel van de Northwest Territories, herbergt de helft van de Canadese Inuit-bevolking. Sinds de oprichting is een van de grootste zorgen van de regering het promoten en beschermen van Inuktut, de moedertaal van ongeveer 70% van de 32,000 inwoners van het gebied. Er zijn verschillende dialecten van de Inuit-taal, waarvan er twee in Nunavut worden gesproken: Inuktitut en Inuinnaqtun.
Ondanks zijn levendigheid is de Inuit-taal sinds het midden van de twintigste eeuw geleidelijk afgenomen. Elke telling heeft aangetoond dat Engels in toenemende mate wordt gebruikt in Nunavummiut-families, met minder jonge mensen die Inuktut als hun moedertaal verklaren dan ouderen.
Engels wordt veel gebruikt in de handel en media uit het zuiden hebben een toenemend effect, vooral onder jongeren. Hoewel Inuktut nog steeds veel wordt gesproken, is er minder zekerheid dat het van generatie op generatie zal worden doorgegeven. (Bron: Kabinet van de commissaris voor officiële talen)
Wetgeving tot redding
Het taalbeleid van het gebied is gebaseerd op twee belangrijke wetten die in 2008 zijn aangenomen: de Nunavut Wet op de officiële talen en Wet ter bescherming van de taal van de Inuit.
De eerste werd deze week van kracht en vestigde de officiële status voor Inuit, Engelsen en Fransen in de instellingen van het gebied, de Wetgevende Vergadering en de rechtbanken van Nunavut. Het stelt Nunavummiut ook in staat om gemeentelijke diensten in het Engels, Frans of Inuit te verkrijgen, afhankelijk van de aard van het kantoor en de aanzienlijke vraagregulering.
Volgens de Inuit Language Protection Act moet de overheid het gebruik van Inuktut in alle aspecten van het leven in Nunavut actief aanmoedigen. Volgens het Uqausivut-plan van de regering van Nunavut voor de implementatie van taalwetgeving geeft de Inuit-taalbeschermingswet Inuktut een groter belang in het onderwijs, het werk en het dagelijks leven in het hele gebied.
We sluiten geen enkele andere taal uit; we vragen mensen en organisaties gewoon om de Inuit-taal op te nemen wanneer ze diensten leveren, uit respect voor de meerderheid van de mensen voor wie het hun voorkeurstaal is.
Stéphane Cloutier, directeur officiële talen bij het Nunavut-departement voor cultuur en erfgoed.
(Bron: Kabinet van de commissaris voor officiële talen)
Hoe kan dit worden aangepakt?
Zoals je zou verwachten, speelt onderwijs een belangrijke rol in het plan van de regering om Inuktut in stand te houden. Ouders hebben op grond van de Inuit Language Protection Act het recht om hun kinderen in deze taal te laten onderwijzen.
Sinds 2009 is Inuktut-instructie gegeven tot graad 3; tegen 2019 moet het voor alle studenten beschikbaar zijn. (Bron: Kabinet van de commissaris voor officiële talen)