Cocaïne is een sterk verslavende stimulerende drug die wordt gemaakt van de bladeren van de cocaplant afkomstig uit Zuid-Amerika. Hoewel zorgverleners het voor geldige medische doeleinden kunnen gebruiken, zoals lokale anesthesie voor sommige operaties, is recreatief cocaïnegebruik illegaal. Maar weet u welke beroemde neuroloog een cocaïneverslaafde was?
Sigmund Freud, de grondlegger van de psychoanalyse, was een cocaïneverslaafde die de drug zelfs aan zijn vrouw en vrienden voorschreef.
Sigmund Freuds liefde voor cocaïne
In de jaren 1880 raakte Freud geïnteresseerd in een weinig bekende, legale drug die werd gebruikt om uitgeputte troepen te verjongen door een Duitse militaire arts, cocaïne. Freud experimenteerde met de drug en ontdekte dat het drinken van water met opgeloste cocaïne zijn spijsvertering en geest verbeterde.
In een artikel uit 1884 getiteld: op Coca, Freud prees de therapeutische voordelen van het medicijn en noemde het een loflied voor deze magische substantie. Toen Freud echter cocaïne aan zijn goede vriend Ernst von Fleischl-Marxow gaf om hem van zijn morfineverslaving af te helpen en chronische pijn te verlichten, ontwikkelde zijn vriend een cocaïneverslaving. Freud stopte met het pleiten voor de medische voordelen van cocaïne toen nieuws over andere gewoonten en sterfgevallen door overdoses zich verspreidden. Toch bleef hij het medicijn met tussenpozen gebruiken voor migraine, neusontsteking en depressie tot het midden van de jaren 1890. (Bron: Vice)
Kettingroken gekoppeld aan geketende operaties
Na het roken van zijn eerste sigaret toen hij in de twintig was, raakte Freud verslaafd aan tabak. Zijn dagelijkse grondwet omvatte altijd stops bij een plaatselijke tabakswinkel, en toen hij eenmaal was afgestudeerd op sigaren, rookte hij er dagelijks meer dan 20.
Ondanks de waarschuwingen van de dokter over het roken van kettingen, geloofde Freud dat het zijn productiviteit en creativiteit verhoogde. Artsen verwijderden een groot deel van Freuds kaak nadat ze in 1923 een kankergezwel in zijn mond ontdekten. Na nog 33 operaties in de volgende 16 jaar en het inbrengen van een grote prothese om zijn sinus en kaak te scheiden, stopte Freud nooit met roken. (Bron: Vice)
Het roken en de liefde voor cocaïne zijn nooit gestopt
Het boek Freud: leven en sterven besprak de strijd van zijn patiënt met mondkanker, waarin de arts van Freud de strijd van zijn patiënt met mondkanker uiteenzette. Er was ook een overzicht van huidig en eerder bewijs en epidemiologische gegevens over mondkanker en door cocaïne geïnduceerde destructieve laesies in de middellijn.
Tabak en cocaïne zijn beide verantwoordelijk voor orale laesies, en Freud was een sigarenroker en een cocaïnegebruiker en verdediger. Volgens de medische dossiers van Freud was overmatig roken de belangrijkste oorzaak van zijn mondziekte. De diagnose van mondkanker lijkt echter niet helemaal in overeenstemming met Freuds overleving van 16 jaar. Volgens zijn arts gebruikte Freud in de jaren 1890 regelmatig cocaïne en is het mogelijk dat hij het daarna is blijven gebruiken zonder zijn arts hiervan op de hoogte te stellen.
Het is mogelijk dat de laesie die Freuds splanchnocraniale structuren geleidelijk heeft uitgehold, geen echte kankerachtige maligniteit was, maar eerder het necrotiserende effect van cocaïnegebruik, dat eerder in verband werd gebracht met enkele enorme destructieve laesies in het gezicht.
Freuds affaire met Cocaïne eindigde abrupt de dag na de begrafenis van zijn vader in 1896. Het is niet gemakkelijk te geloven dat hij dit als louter toeval had kunnen afdoen. Toch vraag je je af hoe de Europese intellectuele geschiedenis zou zijn uitgevallen als Freud andere, nu verboden, recreatieve drugs heroïsch had getest. (Bron: Vice)
Afbeelding van DagelijksMaverick