Sinds zijn dagen op Harvard in 1937 lijdt een van Amerika's beroemdste presidenten aan chronische rugpijn. John F. Kennedy's rugaandoening en zijn vier operaties om het te behandelen. Dit roept de vraag op of zijn rugpijn heeft bijgedragen aan zijn vroegtijdige overlijden.
John F. Kennedy leed aan chronische rugpijn. Hij had vier rugoperaties, waaronder een discectomie, instrumentatie en fusie, en twee kleine operaties die zijn pijn niet verlichtten.
De chronische rugpijn en afmattende operaties
Kennedy bezocht de Mayo Clinic na zijn terugkeer uit de Stille Oceaan in 1944. Het team in het ziekenhuis stelde vast dat Kennedy's pijn geen duidelijke manifestatie was van een hernia en adviseerde geen operatie. Kennedy ging sowieso door met twee operaties in juni van dat jaar. Eerst werd een L4-5 laminotomie uitgevoerd, gevolgd door een L5-S1 discectomie. De operaties waren een mislukking en Kennedy schreef later:
Met betrekking tot het fascinerende onderwerp van mijn operatie. Ik denk dat de dokter nog één boek had moeten lezen voordat hij de zaag oppakte.
President John F. Kennedy
Voor zijn volgende procedure, een lumbosacrale fusie, in 1954, diende Kennedy in het Huis van Afgevaardigden en vervolgens in de Senaat. Complicaties na de operatie betekenden extra maanden herstel. Kennedy was ziek geworden door een infectie. Later schreef een vriend die hem bezocht tijdens zijn herstel:
Het gebied waar ze in zijn rug sneden, genas nooit. Het sijpelde de hele tijd bloed en pus. Het moet ongelooflijk pijnlijk zijn geweest. Het was een open wond die de hele tijd ontstoken leek te zijn. En af en toe kwam er een stukje bot uit de wond. Zijn pijn was ondragelijk.
John F. Kennedy's vriend
De fusiehardware werd in februari 1955 verwijderd, slechts een paar maanden voordat Kennedy terugkeerde naar de Senaat. Kennedy bleef hem behandelen met een specialist in interne geneeskunde, waarschijnlijk met triggerpoint-injecties en de introductie van een schommelstoel. Kennedy onderging zijn laatste rugoperatie in 1957 om een abces te behandelen dat zich in de buurt van zijn incisie had gevormd.
Dr. Pait gelooft dat Kennedy uiteindelijk een discogene ziekte ontwikkelde als gevolg van een kinderblessure die een kettingreactie van problemen veroorzaakte. De Mayo Clinic en de Lahey Clinic adviseerden beide een operatie niet.
Net als wat we vandaag zien, vertelde Kennedy zijn artsen dat hij niet kon leven met de pijn. Met verder aandringen van zijn vader besloot Joseph P. Kennedy Sr, de neurochirurg in de Lahey Clinic, door te gaan met een operatie, die bestond uit een linker L4-L5-laminotomie en L5-S1-discectomie. De operatie was een mislukking, wat aanleiding gaf tot verdere evaluatie.
Dr. Glenn Pait, MD, directeur van het Jackson T. Stephens Spine and Neurosciences Institute aan de University of Arkansas for Medical Sciences.
(Bron: Spine Universe)
De theorie van de rugbrace
Naast een operatie kreeg hij triggerpoint-injecties en een fysiotherapieprogramma, zwemmen en gewichtheffen, massage en een rugbrace, verdovende middelen en methamfetamine-bevattende injecties door Max Jacobson, MD, ook bekend als Dr. Feelgood.
Fysiotherapie die drie keer per week was gepland voor gewichtheffen en bijna dagelijks zwemmen verbeterde aanzienlijk. Kennedy's arts probeerde hem af te leiden van zijn langdurige afhankelijkheid van een korset-achtige beugel.
Volgens Dr. Pait kan Kennedy's afhankelijkheid van zijn rugbrace hebben bijgedragen aan zijn dood, omdat hij zijn brace droeg terwijl hij ook zijn romp in een Ace-verband wikkelde. Toen het eerste dodelijke schot in het hoofd werd afgevuurd in Dallas, leek Kennedy's strak gebonden lendensteun ervoor te zorgen dat hij terugkeerde naar een rechtopstaande positie in plaats van naar voren te verkreukelen, waardoor Kennedy terug kon keren naar de vuurlinie voor het tweede dodelijke schot op de hoofd. (Bron: Spine Universe)
Afbeelding van Boston