Een gazon is een gebied van met aarde bedekt land dat is beplant met grassen en andere duurzame planten zoals klaver en op korte hoogte wordt gehouden met een grasmaaier of af en toe grazende dieren voor esthetische en recreatieve doeleinden. Maar wist u dat vroeger alleen de rijken het zich konden veroorloven om een goed onderhouden gazon te onderhouden?
Traditionele grasvelden begonnen als een symbool van rijkdom voor de rijken. Keurig gemaaid gazon dat uitsluitend voor esthetische doeleinden werd gebruikt, werd een statussymbool, wat aantoont dat de eigenaar het zich kon veroorloven om gras te onderhouden dat niet diende voor de voedselproductie.
De geschiedenis van gazons
Het gazon lijkt in Europa te zijn uitgevonden, wat ecologisch gezien logisch is gezien het vochtige, milde klimaat in Europa, dat open, dicht bijgesneden graslanden ondersteunt.
Het Middelnederlandse woord wassen oorspronkelijk verwezen naar een glade of opening in het bos, maar later verwees het naar kunstmatige stukken land die eruitzagen als open plekken. Enkele van de vroegste gazons waren de graslanden rond middeleeuwse kastelen in Frankrijk en Groot-Brittannië, die vrij waren van bomen, zodat bewakers naderende, mogelijk vijandige bezoekers konden zien. De term verwees ook naar het dorp burgerij, of de weilanden die door dorpelingen worden gedeeld of gemeenschappelijk worden gehouden waar hun schapen en runderen konden grazen. Deze hoefgrasmaaiers maaiden het gras terwijl ze het bemesten. Denk aan biologische gazons.
Nauw geschoren grasvelden verschenen voor het eerst in de huizen van grote, rijke landeigenaren in het Engeland van de 17e eeuw. Terwijl op veel van deze parken nog schapen graasden, vertrouwden landeigenaren steeds meer op menselijke arbeid om het gras in de buurt van hun huizen te onderhouden. Voordat grasmaaiers bestonden, konden alleen de rijken het zich veroorloven om de vele handen in te huren die nodig waren om het gras te zeisen en onkruid te wieden, dus het hebben van een gazon was een teken van rijkdom en status. (Bron: Planeet natuurlijk)
Teken van de hogere klasse
Naarmate steden halverwege de negentiende eeuw groeiden en meer geïndustrialiseerd werden, werden campagnes voor stadsverfraaiing gemeengoed en werd het park geboren. Aanvankelijk verwees deze term naar de hectares gazon met zorgvuldig onderhouden bomen rondom rijke Engelse huizen. Het kreeg een nieuwe betekenis in het democratische Amerika en werd een openbare ruimte die werd gekenmerkt door aangelegde gazons, bomen, struiken en watermassa's zoals fonteinen, beekjes, vijvers en meren, allemaal geïnspireerd op Britse landgoederen.
Het park werd opnieuw gedefinieerd en gedemocratiseerd en werd alomtegenwoordig in Noord-Amerika. Iedereen die door de Verenigde Staten of Zuid-Canada is gereden, weet dat elke stad zijn park heeft: een paar blokken gras, bomen, een zandbak en een schommel, een paar banken, een picknicktafel en een waterfontein. Het zou nog steeds herkenbaar zijn als een park als alles behalve het eerste item, gras, zou worden verwijderd.
Gazons verspreidden zich uiteindelijk van het openbare centrum naar de Noord-Amerikaanse achtertuinen. Frederick Law Olmsted, de Amerikaanse vader van de landschapsarchitectuur, was een cruciale figuur in deze beweging, die in de jaren 1850 het Central Park in New York City ontwierp en parken in Boston, Montreal en elders. Olmstead maakte niet alleen het gebruik van weiden in openbare parken populair, maar ontwierp ook buitenwijken met gazons voor elk woonhuis.
Deze drie naoorlogse ontwikkelingen helpen verklaren waar gazonnormen vandaan komen. Het gazon is sindsdien een vaste waarde geworden van Amerikaanse en Canadese buitenwijken en de Amerikaanse verbeelding. De zoektocht naar perfectie was begonnen. Terwijl het gazon begon als een symbool van Britse rijkdom van de hogere klasse, is het sindsdien uitgegroeid tot een symbool van de Amerikaanse droom van de middenklasse: een eigen huis omringd door groen gras. De toekomstige taak is om erachter te komen hoe je kunt behouden wat waardevol is in deze droom en tegelijkertijd het schadelijke los te laten. (Bron: Planeet natuurlijk)
Afbeelding van Rootsdownga