De betrokkenheid van de Verenigde Staten bij de oorlog in Vietnam begon kort na het einde van de Tweede Wereldoorlog. Hun deelname was aanvankelijk beperkt en escaleerde gedurende 20 jaar. In april 1969 waren er 543,000 Amerikaanse troepen in Vietnam gestationeerd. Maar wist u dat de VS zijn aantal moest opvoeren, maar wist u ook hoe?
Project 100,000 is een initiatief uit het Vietnam-tijdperk dat tot doel heeft elk jaar 100,000 mensen te rekruteren om de Amerikaanse oorlog in Zuidoost-Azië te voeren. Veel van de rekruten waren analfabeet, hadden een IQ van minder dan 70 of hadden andere mentale of fysieke handicaps. Duizenden mannen werden gedood in actie.
Waarom hebben de VS hun normen bij het rekruteren van troepen verlaagd?
Meer dan 320,000 mannen werden als onderdeel van deze operatie opgeroepen of vrijwillig opgeroepen voor dienst, die vrijwel allemaal niet slaagden voor de kwalificatietest van de strijdkrachten, die wordt gebruikt om vast te stellen of u in aanmerking komt voor militaire dienst.
Project 100,000 deelnemers scoorden in de onderste 10e tot 30e percentielen op de test, bekend als Categorie IV; kandidaten die in categorie IV scoren, worden doorgaans als ongeschikt voor militaire dienst beschouwd en geadviseerd om terug te keren naar het burgerleven. Project 100,000 was daarentegen een experiment om te onderzoeken of de criteria voor militaire toegang konden worden verlaagd.
De gestelde doelen van het project waren het verlichten van armoede. Lyndon B. Johnson had net zijn initiatief War on Poverty gelanceerd. De militaire dienst van de GI, samen met de rekening van de GI en andere voordelen voor veteranen, kan een geweldige manier zijn om uit de armoede te ontsnappen. Maar dit was een goed neveneffect van het primaire doel van het project: de oorlog in Vietnam had meer mannen nodig, en het verlagen van de rekruteringsvereisten was een manier om ze te krijgen.
Hoewel ongeveer de helft vrijwilligers waren, was de andere helft dienstplichtig en had geen van beide groepen iets te zoeken in een conflictgebied. Bij de Kwalificatietoets Krijgsmacht werden verschillende domeinen beoordeeld, die allemaal gericht waren op het bepalen van iemands geschiktheid voor de dienst. Als gevolg hiervan stuurde Project 100,000 mannen naar de oorlog die op verschillende manieren onvoldoende waren uitgerust.
Sommigen hadden lichamelijke handicaps, anderen hadden overgewicht of ondergewicht, en velen hadden een lage mentale aanleg - vaak geestelijk gehandicapt. Veel mensen waren analfabeet. Omdat dit een experiment was, werd een beperkte groep soldaten toegelaten tot het programma om als controles te dienen: dat waren ze regelmatig soldaten.
Eenmaal in het leger werden Project 100,000-soldaten op dezelfde manier behandeld als elke andere soldaat; anders zou het experiment nietig en ongeldig zijn. Verschillende human resources-medewerkers stelden anonieme maandelijkse rapporten op over de soldaten, waarin hun militaire leven en conflictvoortgang werden vastgelegd. De uitkomsten waren niet gunstig. (Bron: Big Think)
Wat is er met het mislukte experiment gebeurd?
Project 100,000-soldaten hadden ongeveer drie keer meer kans om te worden gedood. Dit is niet onverwacht gezien het feit dat ze niet alleen fysiek en mentaal onvoorbereid waren voor gevechten, maar ook waarschijnlijk niet in aanmerking zouden komen voor technische training die hen anders weg zou houden van de frontlinies. Als gevolg hiervan werden velen van hen ingezet als infanteriesoldaten.
Ze werden ook 11 keer vaker herplaatst dan hun tegenhangers en hadden 7 tot 9 keer meer kans om remedial training nodig te hebben. Project 100,000 rekruten liepen ook meer kans om te worden gearresteerd.
Degenen die het conflict overleefden, deden het slechter dan vergelijkbare jongens die niet in het leger gingen. Ze ontvingen $ 7,000 minder per jaar dan hun civiele tegenhangers, wat vandaag neerkomt op iets minder dan $ 16,000. Ze waren vaker gescheiden en hadden minder kans om een bedrijf te hebben. (Bron: Big Think)
Afbeelding van TaakEnPurpose