Sherlock Holmes is een fictief personage gecreëerd door Sir Arthur Conan Doyle. Hoewel Holmes misschien een fictief personage was, was hij gebaseerd op een echte man, Dr. Joseph Bell, een populaire forensisch wetenschapper aan de Universiteit van Edinburgh. Doyle stond onder toezicht van Bell. In de serie staat Holmes bekend om het gebruik van cocaïne, maar Doyle besloot zijn karakter ervan af te spenen. Maar waarom?
In de originele serie was Sherlock Holmes verslaafd aan cocaïne. Toen Conan Doyle de gevaren van cocaïne ontdekte, leerde hij zijn personage er langzaam van af met de hulp van Watson, een ander personage in zijn boek.
Sherlock Holmes en zijn cocaïneverslaving
Het is onwaarschijnlijk dat Sherlock Holmes een cocaïneverslaafde zou zijn geweest. Er waren echter aanwijzingen dat Sherlock Holmes mogelijk al verdovende middelen had gebruikt A Study in Scarlet, het vroegste werk van Conan Doyle met Holmes.
Dagenlang lag hij op de bank in de zitkamer, nauwelijks een woord uitbrengend of een spier bewogen van de ochtend tot de avond. Bij deze gelegenheden heb ik zo'n dromerige, lege uitdrukking in zijn ogen opgemerkt, dat ik hem had kunnen vermoeden dat hij verslaafd was aan het gebruik van een of ander verdovend middel, als de matigheid en reinheid van zijn hele leven een dergelijk idee niet hadden verboden.
Conan Doyle in een studie in Scarlet
Later werd onthuld dat Sherlock Holmes inderdaad verdovende middelen gebruikte en eraan verslaafd was. Het boek The Sign of Four begint met een angstaanjagende scène:
Sherlock Holmes pakte zijn fles uit de hoek van de schoorsteenmantel en zijn injectiespuit uit het keurige marokkaanse etui. Met zijn lange, witte, nerveuze vingers stelde hij de fijne naald bij en rolde de manchet van zijn linkeroverhemd naar achteren. Een tijdje rustten zijn ogen peinzend op de pezige onderarm en pols, allemaal bezaaid en getekend met ontelbare lekke banden. Ten slotte duwde hij de scherpe punt naar binnen, drukte de kleine zuiger in en zonk met een lange zucht van voldoening terug in de met fluweel beklede fauteuil.
Conan Doyle in Het teken van vier
Later in het verhaal verklaarde Homes dat de stof cocaïne is en dat het een oplossing van 70% is. (Bron: Conan Doyle-info)
Wat inspireerde Conan Doyle om de tweede Sherlock Holmes-roman te schrijven?
De eerste installatie van de roman was niet zo'n groot succes. Doyle schreef het terwijl hij als arts in Portsmouth werkte. Veel uitgevers wezen de roman af, maar hij werd uiteindelijk gepubliceerd in Beeton's Christmas Annual. Het verkocht niet goed en zonk bijna geheel spoorloos.
Tijdens een etentje met Oscar Wilde werd Doyle geïnspireerd om de tweede roman van Sherlock Holmes te schrijven. Joseph Stoddart, een redacteur die bij Lippincott's Monthly Magazine werkte, was een van de velen die Doyle's eerste roman bewonderde. In 1889 haalde hij Doyle over om tijdens een etentje een tweede detectiveverhaal te maken voor serialisatie in het tijdschrift. (Bron: Conan Doyle-info)
Wie is Conan Doyle's inspiratie voor Sherlock Holmes?
Conan Doyle verklaarde verschillende keren dat Holmes werd geïnspireerd door Dr. Joseph Bell, een forensisch wetenschapper bij de Royal Infirmary van Edinburgh. Hij ontmoette Bell in 1877 en werkte met hem samen als klerk. Bell stond, net als Holmes, bekend om het trekken van significante conclusies uit kleine details.
Dr. Joseph Bell was ook een chirurg, hij kon patiënten diagnosticeren door simpelweg naar hen te kijken. De fictieve onderzoeker van Edgar Allan Poe, CJ Watson, had ook een grote invloed op de creatie van Sherlock Holmes. Twee van Auguste Dupins avonturen zijn opgenomen in onze selectie van Poe's mooiste korte verhalen. (Bron: Conan Doyle-info)