Er wordt gezegd dat de liefde van een moeder eeuwig duurt. We kunnen aannemen dat dit waar is met het verhaal van Memnon en Eos, waar hun liefde tijd en afstand overschreed, afgebeeld in Egypte.

Nadat een aardbeving de Kolossen van Memnon had gebroken, begon het beschadigde beeld bij zonsopgang te "zingen". Wetenschappers schrijven de hitte van de vroege ochtend toe aan verdampende dauw die gevangen zit in de spleet van het standbeeld, waardoor trillingen worden gecreëerd die resoneren door de woestijnlucht.

Kolossen van Memnon

Farao Amenhotep III regeerde tijdens de periode van het Nieuwe Rijk, circa 1570 tot 1069 voor Christus. In overeenstemming met de tradities van grote farao's begon Amenhotep III met enorme bouwprojecten in heel Egypte. Zijn visioen was van landpracht die je de adem zou benemen. Hij getuigde van zijn prestatie om dit te bereiken met meer dan 250 gebouwen, tempels, beeldhouwwerken en stele. Een deel van deze prestatie was de Kolossen van Memnon.

De Kolossen van Memnon zijn twee massieve bouwwerken van 60 voet hoog en wegen elk ongeveer 720 ton. Deze structuren werden aanvankelijk gesneden uit enkele blokken kwartsietzandsteen. De tweelingkolossen bevinden zich in Al Bairat, Al Qarna, het gouvernement Luxor, Egypte, op ongeveer 50 meter afstand. (Bron: Wereld geschiedenis)

De tweelingkolossen beeldden farao Amenhotep III af. Ze flankeerden eerder de verloren ingang van de dodentempel, die ooit het meest luxueuze bouwwerk van Egypte was. Hun vervaagde zijpanelen tonen Happy, de god van de naburige Nijl. In de afgelopen decennia zijn de tweelingkolossen en de directe omgeving opgegraven. Het project loopt nog steeds. (Bron: Atlas Obscura)

De stem van de kolossen

Hoewel decennia van overstromingen de tempel hebben teruggebracht tot geplunderde ruïnes, hebben deze beelden alle natuurrampen doorstaan. De noordelijke Colossus werd verwoest door een aardbeving in 27 voor Christus, waarbij de bovenkant instortte en de onderste helft verbrijzelde. Verrassend genoeg overleefde het beschadigde beeld niet alleen het ongeluk, maar ontdekte het ook zijn stem. (Bron: Atlas Obscura)

De tweelingkolossen dankt zijn naam aan de legende van Memnon, uit de Griekse mythologie. Memnon was een post-Homerische held die zijn oom Priamus, de laatste heerser van Troje, ging helpen tegen de Grieken na de dood van de Trojaanse krijger Hector. Hij toonde grote moed, maar werd gedood door de Griekse held Achilles. Volgens de legende werd Zeus, de vorst van de goden, ontroerd door de tranen van Eos (Memnons moeder, vergelijkbaar met de dageraad van de dag) en verleende hij onsterfelijkheid aan Memnon. (Bron: Brits)

Elke ochtend, wanneer de stralen van de opkomende zon het standbeeld troffen, produceerde het melodieuze geluiden die verwant waren aan het getik van een harpsnaar. Dit moest Memnons antwoord zijn op de groet van zijn moeder Eos. Wetenschappers speculeerden dat het zingen eigenlijk afkomstig was van de trilling in een van de scheuren in de toren. Elke ochtend zorgen de vroege ochtendzon en woestijnlucht ervoor dat dauw in de scheur verdampt, waardoor de trilling ontstaat.

Helaas is de stem vandaag de dag niet meer te horen, dankzij de vermeende reparatie van de Romeinse keizer Septimius Severus in opdracht van de eerste of tweede eeuw. (Bron: Hoe dingen werken)