De geschiedenis van Amerika is bezaaid met racisme en vreemdelingenhaat. Er zijn verschillende verhalen over discriminatie van verschillende nationaliteiten die naar de Verenigde Staten migreren. Wetgevers deden hun best om de toestroom van buitenlandse immigranten in het land te elimineren, maar iedereen wilde nog steeds de American Dream. Maar wist je dat de Chinezen een maas in één immigratiewet vonden?

In het begin van de 20e eeuw waren de Chinezen alleen beperkt tot handelsvisa. Het was moeilijk voor de Chinezen om het land binnen te komen. Maar ze vonden een maas in de wet. Ze openden Chinese restaurants zodat ze toegang konden krijgen tot dat specifieke visum.

De Chinese immigratiewetten

Tijdens de industriële revolutie in de tweede helft van de 19e eeuw ontvingen de VS een toestroom van Chinese arbeiders die hielpen bij het bouwen van de spoorwegsystemen van het land. Er werd gemeld dat meer dan 300,000 Chinezen naar het land stroomden om te werken in spoorwegen, mijnen, velden en fabrieken.

De Chinezen werkten vaak voor lagere lonen, waardoor veel lokale arbeiders zich bedreigd voelden hun baan te verliezen. Dit was toen het anti-Chinese sentiment wijdverbreid was. Als reactie hierop heeft de regering strenge immigratiewetten aangenomen. Deze wetten verboden Chinese arbeiders expliciet om te immigreren of Amerikaans staatsburger te worden.

De wetten maakten het ook moeilijk voor Chinese inwoners om terug te keren naar de VS, ook al verlieten ze de VS maar voor een korte tijd. Er waren bepaalde uitzonderingen op de wetten. Chinese ondernemers konden speciale handelsvisa verkrijgen. Met dit visum konden ze naar China reizen en terugkeren met werknemers voor hun bedrijf.

Slechts een paar soorten bedrijven kwalificeerden zich vanaf het begin voor het handelsvisum. Maar dat veranderde in 1915 toen de federale rechtbank restaurants toevoegde aan de lijst met bedrijven die een handelsvisum kunnen krijgen. (Bron: NPR)

Wat was de Loophole?

Volgens MIT-juriste Heather Lee nam het aantal Chinese restaurants toe toen de nieuwe wet werd aangenomen. Uit haar onderzoek bleek dat Chinese restaurants verdubbelden van 1910 tot 1920 en opnieuw van 1920 tot 1930, en alleen al in New York verviervoudigde het aantal restaurants.

Lee's onderzoek bracht ook aan het licht dat veel Chinezen na de update van de immigratiewetten in 1915 een handelsvisum aanvroegen om restaurants te openen. De meeste immigranten waren mannen die naar de VS gingen om geld te verdienen en hun families in China te onderhouden. De meesten van hen wilden niet permanent migreren.

Ze wilden heen en weer kunnen reizen om hun dierbaren te bezoeken, maar de wetten van vóór 1915 maakten het hen onmogelijk om het land te verlaten met de zekerheid dat ze zouden kunnen terugkeren.

Het verkrijgen van een handelsvisum betekende dat het niet moeilijk was om terug naar huis te reizen en terug te keren naar de VS. Er waren echter nog verschillende uitdagingen die de Chinezen moesten doorstaan ​​om dit speciale visum te verkrijgen. De wet vereist dat de restaurants een hoog cijfer chique eetgelegenheid.

Bovendien moeten de aanvragers het restaurant minstens een jaar achter elkaar beheren. Ze mogen ook geen ondergeschikte taken uitvoeren zoals; koken, tafels bedienen en de kassa's bedienen.

Ze vonden uiteindelijk een ingenieuze manier om de wet te omzeilen. Lee merkte op dat veel Chinese immigranten hun geld zouden bundelen om een ​​fancy te openen hakken suey restaurant. Ze zouden dan om beurten een jaar tot achttien maanden het restaurant leiden. Zodra ze hun handelsvisum hadden ontvangen, zouden ze terugreizen naar China en terugkeren naar de VS met hun familieleden als werknemers voor het restaurant.

Daarna zouden familieleden hun eigen winkels openen en hetzelfde proces herhalen. Dit veroorzaakte de hausse van Chinese restaurants in het land. (Bron: NPR)