Gary Hart, een politicus die zich kandidaat stelde voor het presidentschap in 1988, nodigde de media uit om hem te volgen nadat hij een rokkenjager zou zijn. Hij werd als volgt geciteerd: 'Volg mij maar. Kan me niet schelen. Ik meen het." Leden van de media gaven gehoor en hij werd twee weken later betrapt op een affaire.

Gary Hart, de ongrijpbare koploper

Foto door Elliot Erwitt / Magnum

Dit artikel verscheen op 3 mei 1987 in druk en wordt opnieuw bekeken in Matt Bai's coverstory in de uitgave van 21 september 2014 van het tijdschrift.

"Alsjeblieft," zei de gefrustreerde politicus aan de andere kant van de Formica-ontbijttafel in een hotel in New Hampshire, "houd je geest open voor de mogelijkheid dat ik niet raar ben."

Gary Warren Hart deed iets wat hij niet graag doet: hij had het over zichzelf, zijn jeugd, zijn ouders, zijn religieuze overtuigingen, zijn huwelijk.

Het was een irritante ervaring voor Hart, de leidende democratische presidentskandidaat, omdat zijn psyche vaker en dieper is onderzocht dan die van enige andere kanshebber. Hij heeft interview na interview gezeten ... Verder lezen

Bron: https://www.nytimes.com/2014/09/21/magazine/gary-hart-the-elusive-front-runner.html?searchResultPosition=2