De M1 Garand, ook wel bekend als de M1 Rifle, is een semi-automatisch geweer dat tijdens de Tweede Wereldoorlog en de Koreaanse oorlog dienst deed als dienstgeweer van de Verenigde Staten. Maar wist je dat de persoon die het geweer ontwierp geen royalty's kreeg voor het ontwerp?
John Garand ontwierp het M-1-geweer dat zijn naam draagt, ontving nooit royalty's voor het ontwerp, en een poging van het Congres om hem $ 100,000 toe te kennen mislukte, hoewel er bijna zes miljoen geweren werden geproduceerd.
De man achter het M1-geweer
John Garand maakte van zijn interesse in vuurwapens en zijn aanleg voor machinale bewerking een roeping in plaats van een hobby in 1917, hetzelfde jaar dat de Verenigde Staten meededen aan de Eerste Wereldoorlog.
Het Amerikaanse leger was op zoek naar een licht machinegeweer, en het destijds eerlijk genoemde Ministerie van Oorlog kocht het ontwerp van Garand. Garand kreeg een baan bij het Amerikaanse Bureau of Standards. Hoewel zijn ontwerp pas in 1919 werd geproduceerd, het jaar na het einde van de oorlog, kreeg Garand een overheidsbaan bij de Springfield Armory, waar hij bleef tot zijn pensionering in 1953.
Het doel van Garand lijkt vandaag misschien onopvallend, maar het was destijds baanbrekend: de Amerikaanse regering gaf hem de opdracht een door gas aangedreven, zelfladend geweer voor de infanterie te ontwikkelen en een karabijn die gebruikte patronen kan uitwerpen en tegelijkertijd een nieuwe ronde kan herladen met behulp van een op gas werkend systeem.
Het kostte hem 15 jaar om met de M1 Garand aan de specificaties van het leger te voldoen. In het Amerikaanse leger verving het Garand-geweer de M1903 Springfield met boutwerking als het standaardwapen voor infanteristen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden er in totaal vier miljoen van uitgedeeld.
Naar mijn mening is het M1-geweer het beste gevechtswerktuig dat ooit is bedacht.
Generaal George S. Patton
(Bron: Ammunitie)
Andere onderscheidingen van John Garand
Garand werd nooit gecompenseerd voor zijn werk aan het geweer. Uiteindelijk werd in het Congres een wetsvoorstel ingediend om hem te bedanken voor zijn inspanningen, maar het werd niet aangenomen. Hij stierf in Springfield, Massachusetts, in 1974 en wordt begraven in Hillcrest Park Cemetery.
Hij ontving echter niet-monetaire erkenning voor het ontwikkelen van het geweer dat een generatie Amerikaanse infanteristen zou definiëren. Op 28 maart 1944 ontving hij de Meritorious Civilian Service Award, de inaugurele Medal for Merit, samen met Albert Hoyt Taylor, en de Alexander L. Holley-medaille van de American Society of Mechanical Engineers. Hij werd ingewijd in de United States Army Ordnance Corps Hall of Fame het jaar na zijn dood, in 1974.
Hoewel het wapen werd gebruikt in de Tweede Wereldoorlog en de Koreaanse Oorlog, zag het ook actie in de Indochina-oorlog, de Vietnam-oorlog, de Zesdaagse Oorlog, de Iran-Irak-oorlog en zelfs de Syrische burgeroorlog. Er lijken inderdaad weinig conflicten te zijn waarbij de Garand sinds zijn uitvinding niet betrokken is geweest. Dit is grotendeels te danken aan de ongelooflijke duurzaamheid van het wapen. (Bron: Ammunitie)
Het M-1 Garand-geweer
De M14 werd officieel goedgekeurd in 1957, maar de overgang werd pas in 1965 voltooid en was beperkt tot het reguliere leger in actieve dienst. Het wapen werd tot de jaren zeventig gebruikt door de legerreserve, de nationale garde van het leger en de marine. Helaas bleef Garand's karabijn een prototype.
Hoewel niet zo bekend als Thomas Edison of Henry Ford, was John Garand een spilfiguur in de geschiedenis van de Amerikaanse innovatie. Zijn genialiteit kon inderdaad worden toegeschreven aan het doorslaande succes van de Amerikaanse oorlogsinspanning. Als je je vrijheid als Amerikaan waardeert, denk dan aan het leven van John Garand, een man van bescheiden begin wiens innovatie een verreikende invloed had op de Amerikaanse en wereldgeschiedenis. (Bron: Ammunitie)
Afbeelding van Het arsenaal van het leven