Vanwege hun populariteit en grote vraag zijn kreeften tegenwoordig vrij duur. Bovendien zijn kreeften moeilijk te vangen en vers geserveerd. Als gevolg hiervan vereist het proces om ze in te halen tot het bereiden van de maaltijd veel vaardigheden en middelen. Al deze factoren dragen bij aan de hoge kosten van kreeften. Maar wist je dat kreeften vroeger werden beschouwd als het eiwit van de arme man?
Tot de jaren 1880 stond kreeft bekend als 'het eiwit van de armen', tot het punt waarop gevangenen klaagden als ze het meer dan drie keer per week moesten eten.
Hoe zijn kreeften zo duur geworden?
Kreeften waren er toen volop; Inheemse Amerikanen gebruikten ze om gewassen te bemesten en als aas voor vishaken. Inheemse Amerikanen aten ze ook, en het was van hen dat de klassieke New England-clambake is ontstaan. Ze wikkelden de kreeften in zeewier en bakten ze boven hete rotsen om ze klaar te maken voor het eten.
Vóór het einde van de 1700e eeuw werden kreeften met de hand verzameld langs de kustlijn. Tegen het einde van de 1700e eeuw was er een boot genaamd a smakken werd in Maine geïntroduceerd om levende kreeften te vervoeren. Het had tanks met gaten erin waardoor zeewater erin kon circuleren. Het vangen van kreeften begon in Maine en werd pas halverwege de negentiende eeuw de populairste manier om kreeften te verzamelen.
Kreeften waren er in die tijd in overvloed, waardoor ze erg goedkoop waren. Op dit moment waren de mensen die de meeste kreeft aten gevangenen, leerlingen, slaven en kinderen. Omdat ze zoveel kreeft te eten kregen, bepaalden sommige bedienden uit Massachusetts in hun contracten dat ze maar twee keer per week schelpdieren zouden krijgen! Kreeften worden nu beschouwd als een delicatesse waar mensen over de hele wereld van genieten. Dit is echter niet altijd het geval geweest. Kreeft is gebruikt als aas voor de visserij, kunstmest en voedsel voor de armen. Dat is in de moderne tijd niet het geval. (Bron: Geschiedenis)
De groei van de kreeft
Pas in de jaren 1880 begonnen kreeften hun slechte reputatie af te werpen. Ze werden geserveerd in diners, met name in Boston en New York, en als gevolg daarvan stegen de prijzen. Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog werd kreeft als een delicatesse beschouwd. Door de oorlogseconomie konden rijke consumenten genieten van kreeft tegen voorheen ongehoorde prijzen. De kreeft was ook het hoofdbestanddeel van een soldaat omdat het vlees gemakkelijk te eten en te eten was. Het was ook een goede bron van eiwitten.
In tegenstelling tot krabben, waarvan de buitenste schil een groeilimiet bereikt, blijven kreeften de rest van hun leven groeien, en hoe groot kreeften kunnen worden, is een geheim dat alleen de oceaan weet. Vissers vingen in 44 een kreeft met een gewicht van meer dan 1977 pond. Andere opmerkelijke vangsten waren 14 en 20 pond. Deze kreeften waren gewoon over hun hoogtepunt heen. Wetenschappers weten niet hoe oud de kreeften zijn op basis van de beschikbare informatie, maar ze kunnen ongeveer 50 jaar oud zijn.
Kreeften verliezen hun schild of harde bovenschaal. Als ze hun schild ontgroeien, kunnen ze blijven groeien. De kreeft vult zich dan met water en krijgt een nieuwe schelp. Dit is de ruifase.
De meeste kreeften die we eten wegen tussen de één en twee pond en zijn minstens vijf jaar oud. Om overbevissing te voorkomen, verbieden wetten de consumptie van zeer kleine of jonge kreeften. Er zijn ook wetten die het vangen van oudere kreeften met schilden langer dan vijf centimeter verbieden. (Bron: Geschiedenis)
Afbeelding van grootheid