De British Board of Film Classification, bekend als BBFC, rekent een standaardtarief voor films per minuut, ongeacht of het grote studio's of indie-filmmakers zijn.
Een regisseur maakte een tien uur durende film over het drogen van verf op een muur die tien uur en zeven minuten duurt. Charlie Lyne maakte de film om de spot te drijven met de British Board of Film Classification.
Wat is de British Board of Film Classification (BBFC)?
De British Board of Film Classification, of de BBFC, heette aanvankelijk de British Board of Film Censors. Het werd opgericht in 1912 om de censuurnormen van lokale autoriteiten te standaardiseren. Het belangrijkste doel van BBFC was om consistente censuur te bieden en de belangrijkste criteria vast te stellen voor films die het land binnenkomen. (Bron: BBFC)
De BBFC is de eerste instantie om films te beoordelen en te beoordelen; het eindbesluit blijft echter bij de gemeenten. Maar sinds 1920 hebben de gemeenten de aanbevelingen van de BBFC over het algemeen overgenomen.
Het establishment breidde zijn bereik uit in de jaren tachtig toen het Parlement in 1984 de Video Recordings Act toekende. Dit was ook het moment waarop de naam van de British Board of Film Censorship werd veranderd in de British Board of Film Classification.
In 2008 betrad de BBFC de online ruimte en beval classificaties van video-on-demand-diensten aan. Vervolgens trad het in 2017 toe tot de mobiele ruimte onder de Digital Economy Act. Hun classificaties zijn meestal niet verplicht, waardoor de discretie wordt overgelaten aan de video-on-demand-diensten. (Bron: BBFC)
Filmclassificatie en kosten in het VK
De BBFC-classificatie is de praktijk van het afgeven van leeftijdsclassificaties en inhoudsrichtlijnen voor films en andere audiovisuele inhoud om kinderen en gezinnen te helpen bij het kiezen van wat goed voor hen is en het vermijden van wat niet is. (Bron: BBFC)
In de overgrote meerderheid van de gevallen wordt de suggestie voor een leeftijdsclassificatie voor de bioscooprelease van een film groen licht gegeven door een Compliance Manager. De goedkeuring wordt echter pas verleend nadat twee compliance officers de films hebben beoordeeld voor bioscooprelease.
Voor dvd's en VoD-films en series is slechts één compliance officer nodig. Wel worden aanbevelingen van andere functionarissen en de compliance manager genoteerd voor de classificatie.
Voor de classificatie wordt gekeken naar grof taalgebruik, onrechtmatig gedrag, discriminatie, drugsgebruik, horror, naaktheid, seks en geweld. De compliance officer kijkt ook naar de context, toon en impact die een bericht kan hebben. Dit omvat hoe het publiek zich zal voelen en het formaat waarin de inhoud wordt uitgebracht, zoals dvd's, Blu-rays en VoD-video die thuis wordt bekeken, wat een groter risico met zich meebrengt dat minderjarigen kijken. (Bron: BBFC)
Zoals bij elke organisatie zijn er kosten voor hun diensten aanwezig. De BBFC rekent per minuut, gemiddeld 11 cent per minuut. (Bron: Scherm dagelijks)
Charlie Lyne en het 'Verfdrogen'
De kosten van de BBFC-classificatie hebben de jonge regisseur en filmmaker Charlie Lyne ertoe gebracht een 'documentaire' te maken in de hoop zijn mening over het BBFC-laadsysteem aan het publiek bekend te maken. (Bron: Scherm dagelijks)
Lyne vroeg dat de BBFC per minuut rekent voor elke film die ze beoordelen, of de film nu gemaakt is door een grote studio of door onafhankelijke filmmakers, om enig inzicht te geven in het prijsbeleid van de BBFC.
Het idee van Lyne was eenvoudig: een 10-uur durende documentaire maken van een wit geschilderde muur en wachten tot deze droog is. De film duurde 607 minuten, of in totaal 10 uur van een pas geschilderde witte muur. Het is kijken naar een geschilderde muur die opdroogt. Lyne werd in totaal £ 5,286.16 in rekening gebracht om te worden geclassificeerd door de BBFC. (Bron: Scherm dagelijks)