Scott Fitzgerald was een romanschrijver, essayist, schrijver van korte verhalen en scenarioschrijver uit de Verenigde Staten. Zijn boeken die de uitbundigheid en extravagantie van het jazztijdperk vastleggen, een uitdrukking die hij populair maakte, waren zijn meest bekende werken. Hij schreef tijdens zijn leven vier romans, vier verhalenbundels en 164 korte verhalen. Maar wat gebeurde er in de laatste dagen van zijn leven met dit iconische literaire genie?
Scott Fitzgerald werd grotendeels vergeten door het publiek en daklozen toen hij stierf aan alcoholisme. Als hij mensen tegenkwam, zei hij: 'Ik ben F. Scott Fitzgerald. Je hebt mijn boeken gelezen. Je hebt The Great Gatsby niet gelezen, nietwaar?'
Opmerkelijke werken van F. Scott Fitzgerald
Fitzgerald werd geboren in Saint Paul, Minnesota, en groeide op in de staat New York. Hij studeerde aan Princeton University, maar stopte tijdens de Eerste Wereldoorlog bij het Amerikaanse leger. Terwijl hij in Alabama was gestationeerd, ontmoette hij Zelda Sayre, een zuidelijke debutante die tot Montgomery's exclusieve countryclubset behoorde. Zelda stemde ermee in met hem te trouwen na de publicatie van het commercieel succesvolle This Side of Paradise in 1920.
Zijn tweede werk, Het mooie en verdoemde, katapulteerde hem nog verder omhoog in de culturele elite. The Great Gatsby, zijn derde roman, oogstte overwegend positieve recensies, maar was een commerciële ramp, er werden in het eerste jaar minder dan 23,000 exemplaren verkocht.
Ondanks een wankele start wordt The Great Gatsby tegenwoordig beschouwd als de Geweldige Amerikaanse roman door bepaalde literaire experts. Fitzgerald voltooide zijn laatste werk, Teder is de nacht nadat de mentale toestand van zijn vrouw verslechterde en ze in 1934 naar een psychiatrische inrichting voor schizofrenie werd gestuurd.
Fitzgerald verhuisde naar Hollywood, waar hij een mislukte carrière als scenarioschrijver had nadat hij financieel worstelde vanwege de afnemende populariteit van zijn boeken tijdens de Grote Depressie. Hij had een huis in Hollywood met schrijver Sheilah Graham, zijn laatste metgezel voor zijn dood.
Hij bereikte nuchterheid na een langdurig gevecht met alcoholisme, maar stierf in 1940 op 44-jarige leeftijd aan een hartaanval. Na de dood van Fitzgerald schreef en bracht zijn vriend Edmund Wilson een onvoltooide vijfde roman uit, The Last Tycoon. (Bron: Universiteitsbibliotheken van South Carolina)
F. Scott Fitzgerald's onderscheidingen voor levenslange prestaties
De populariteit van The Great Gatsby leidde tot brede belangstelling voor Fitzgerald zelf. Tegen de jaren vijftig was hij een cultfiguur in de Amerikaanse cultuur geworden en was hij meer bekend dan ooit tijdens zijn leven.
In 1952 merkte criticus Cyril Connolly op dat Fitzgerald, afgezien van zijn toenemende status als schrijver, nu stevig verankerd is als een mythe, een Amerikaanse versie van de stervende god, een adonis van letters waarvan de opkomst en ondergang onvermijdelijk aanleiding geven tot vergelijkingen met het jazztijdperk zelf .
Fitzgeralds vriend Edmund Wilson merkte zeven jaar later op dat hij nu overvloedige brieven ontving van vrouwelijke bewonderaars van Fitzgeralds werken en dat zijn gebrekkige alcoholische vriend postuum een halfgoddelijk personage in de populaire verbeelding was geworden.
In navolging van deze opvattingen beweerde schrijver Adam Gopnik dat Fitzgerald, in tegenstelling tot de bewering van Fitzgerald dat er geen tweede handelingen zijn in het Amerikaanse leven, geen aangrijpende voetnoot werd bij een slecht genoemde tijd, maar een slecht genoemde tijd, maar een blijvende legende van het Westen.
Fitzgeralds jeugdhuis Summit Terrace in St. Paul werd in 1971, decennia na zijn dood, uitgeroepen tot nationaal historisch monument. Fitzgerald verachtte het huis en beschouwde het als een architecturale gruwel.
Scott Fitzgerald Society werd later een filiaal van de American Literature Association. Tijdens de CoVID-19m-pandemie organiseerde de vereniging een online lezing van This Side of Paradise om haar honderdjarig bestaan te herdenken. In 1994 werd het World Theatre in St. Paul, de thuisbasis van de radio-uitzending van A Prairie Home Companion, omgedoopt tot het Fitzgerald Theatre. (Bron: Universiteitsbibliotheken van South Carolina)