Nadat de wereldwijde pandemie stadions sloot en optredens wereldwijd het zwijgen oplegde, verdienden 's werelds best betaalde beroemdheden in totaal $ 6.1 miljard vóór belastingen en toeslagen, een daling van $ 200 miljoen ten opzichte van 2019. Maar wist je dat acteurs in het oude Rome het moeilijker hadden?
In het oude Rome werden acteurs gezien als weinig beter dan prostituees in termen van sociale status. Handelen als een beroep werd als onwettig en weerzinwekkend beschouwd. Veel Romeinse acteurs waren slaven, en het was niet ongebruikelijk dat een meester een artiest sloeg als straf voor slechte prestaties.
Een acteur maar geen ster
Bijna alle oude Romeinse toneelstukken werden opgevoerd tijdens ludi of de traditionele spelen. Omdat er geen weekenden waren voor ontspanning of vrolijkheid voor de oude Romeinen, boden spelen en festivals mogelijkheden voor hen om te ontspannen en te genieten van festiviteiten, waaronder de kunst van het theater.
Acteurs voerden tragedies en komedies uit voor het publiek terwijl muziek op de achtergrond speelde, waardoor een levendige en boeiende scène ontstond.
In plaats van acteurs te eren en te respecteren zoals de Grieken deden, hadden de Romeinen een andere kijk op het vak. Het is moeilijk voor te stellen hoe de Romeinse samenleving, bekend om verwennerij en extravagantie, een enkel beroep als moreel weerzinwekkend zou kunnen beschouwen. Acteurs werden beschouwd als een lagere, gevaarlijkere status in de Romeinse samenleving en werden vaak gemeden. (Bron: Blogs Transparant)
Geboren om acteurs te zijn
Acteurs werden vaak geboren in het beroep, zoals gebruikelijk was in de Romeinse samenleving, waar kinderen in de voetsporen van hun ouders traden. Het beroep was echter fascinerend om uit te oefenen. Acteurs hadden de vergunning om zich slecht te gedragen op het podium en zelfs de politiek te bespotten, wat waarschijnlijk heeft bijgedragen aan hun slechte reputatie.
Als je bekend bent met de geschiedenis van het Europese theater, herken je deze trends en patronen misschien. Een andere trend was de weigering om vrouwen in toneelstukken te casten. Vrouwen werkten niet als actrices in de vroege Republiek. Uiteindelijk kwamen er echter vrouwen op het podium. Acte, een actrice, won zelfs de gunst van keizer Nero en werd een van zijn favoriete concubines, wat aantoont dat de plaats van acteurs en actrices in de samenleving vreemd vluchtig was.
Ondanks alle aandacht die aan de oude Romeinse acteur werd besteed, waren er in Rome geen permanente theaters waar acteurs konden optreden tot 55 v.
Er waren slechts twee vereisten voor een voorstelling voordat er vaste theaters waren: een plek voor het publiek om te zitten of te staan (cavea) en een plek voor de acteurs om op te treden (scaena). Het podium had een decor (scaenae frons) en een acteerruimte ervoor (proscaenium).
In het oude Rome werden amusement en drama aanbeden, maar de uitvoerders van deze vermakelijke hoogstandjes werden vaak bespot door de hogere samenleving of beschouwd als moreel onrein. Interessant is dat dit een denkpatroon is dat al eeuwen in Europa voortduurt, en er kunnen zelfs overblijfselen zijn van deze sentimenten in de huidige samenleving. Een historicus is altijd geïnteresseerd in hoe het verleden de toekomst weerspiegelt. (Bron: Blogs Transparant)
Afbeelding van theguardian