Je urine, geloof het of niet, heeft een doel. Sinds de oudheid weten wetenschappers en uitvinders met stalen magen dat vloeibaar afval nuttig kan zijn. De Romeinen handelden in urine, verzamelden het publiekelijk en betaalden belasting. Mensen over de hele wereld hebben door de geschiedenis heen urine, zowel van mensen als van dieren, voor verschillende doeleinden gebruikt. Maar hoe werd onze plas in de loop van de tijd gebruikt?
Onze plas is door de geschiedenis heen voor verschillende doeleinden gebruikt, waaronder het looien van huiden, het schoonmaken van kleding, het maken van buskruit en het bleken van tanden.
Urine als reiniger
Ammoniak is, zoals eerder vermeld, een veelgebruikt ingrediënt in schoonmaakproducten. Ammoniak is een zwakke base op de pH-schaal, wat betekent dat het meer neutraal is dan essentieel; het is echter ook bijtend, wat betekent dat het een vernietigende reactie heeft wanneer het in contact komt met bepaalde stoffen. Omdat het vet en vuil neutraliseert, is het een waardevol ingrediënt in schoonmaakproducten.
Zeep wordt algemeen beschouwd als een moderne uitvinding. Zepen van verschillende soorten bestaan al duizenden jaren. Ze waren niet te vergelijken met het gebruik van urine, dat, wanneer het werd verdund met water, kon worden gebruikt als een sopje voor vuile kleren.
Witwassers in het oude Rome stampten op nat linnen zoals wijnboeren op druiven stampten, vergelijkbaar met hoe moderne wasmachines draaien en de lading schudden. (Bron: Het vintage nieuws)
Urine als wasverzachter en glansmiddel
Urine is niet alleen gunstig voor het reinigen van kleding, maar ook voor het behandelen ervan. De zure aard van ammoniak lost meer op dan alleen vuil; het helpt ook bij het verwijderen van haren van dierenhuiden, het verzachten van leer en dierenhuiden.
Urine werd ook gebruikt om kleding kleurrijker te maken. Natuurlijke kleurstoffen moeten goed worden behandeld om hun kleur in textiel te behouden. Ammoniak was een essentiële hulpbron voor de textielindustrie in het Engeland van de 16e eeuw omdat het fungeerde als een bijtmiddel, een bindmiddel, dat de kleurstof aan de stof hechtte.
Elk jaar ontving Yorkshire vat na vat menselijke urine om te worden gemengd met aluin om een sterk bijtmiddel te maken. Deze combinatie zou zorgen voor de helderste stoffen. (Bron: Het vintage nieuws)
Urine als bleekmiddel
Urine wordt niet alleen helderder maar ook witter! Eerder beweerden specialisten dat het gebruik ervan in een mondwater de tanden witter zou maken. Er is geen wetenschappelijk bewijs om deze theorie te ondersteunen, maar er is het poëtische vers over het onderwerp.
In het land van Celtiberia is elke man gewend om 's ochtends zijn tanden en zijn rode tandvlees ermee te wrijven, wat elke man ook heeft geplast, zodat hoe meer gepoetst die tanden van je zijn, hoe meer urine ze zeggen dat je hebt gedronken. Misschien is dit de reden waarom toen niemand zijn tanden poetste. (Bron: Het vintage nieuws)
Urine gebruiken voor explosieven
Urine heeft explosieve eigenschappen, die u misschien zullen verbazen. Natuurlijk alleen in combinatie met de juiste elementen. Het hoofdbestanddeel van buskruit is salpeter, ook bekend als kaliumnitraat.
Fabrikanten van buskruit konden het uit urine halen voordat de moderne tijd de synthetische creatie ervan toestond. Ammoniak komt in beeld en vormt nitraten wanneer het reageert met zuurstof.
Geoloog Joseph LeConte illustreert het resultaat van het mengen van vloeibare mest met stro, as en bladeren in zijn Instructions for the Manufacture of Salpetre uit 1862. Terwijl de hoop rijpt, legt hij uit, brengt verdamping de salpeter naar de oppervlakte, die verschijnt als een witachtige uitbloeiing die door de smaak kan worden waargenomen. (Bron: Het vintage nieuws)