Luiheid kan duiden op een gebrek aan zelfrespect, een gebrek aan positieve erkenning door anderen, een gebrek aan discipline vanwege een laag zelfvertrouwen, of een gebrek aan interesse in of geloof in de werkzaamheid van de activiteit. Luiheid kan de vorm aannemen van uitstelgedrag of aarzeling. Kent u de boosdoener van luiheid in Zuid-Amerika?
Hookworm-infectie, die lethargie, bloedarmoede en ijzertekort veroorzaakt, wordt al lang de schuld gegeven van stereotypen van "domme, luie zuiderlingen" in de Verenigde Staten. Deze schaden op hun beurt de groei en intellectuele ontwikkeling van kinderen.
De boosdoener voor de luiheid
Het begon met jeuk op de grond, een prikkelend tintelend gevoel in de gevoelige weefsels tussen de tenen, gevolgd door een droge hoest. Slachtoffers bezweken aan onverzadigbare uitputting en een mysterieuze wazigheid van de geest, die sommigen domheid noemden.
Volwassenen verlieten hun velden en kinderen werden bleek en lusteloos. Slachtoffers ontwikkelden schromelijk opgezwollen buiken en engelenvleugels, die uitgemergelde schouderbladen waren, geaccentueerd door vooroverbuiging. Ze staarden allemaal dof uit verzonken kassen met een fish-eye-look.
De dader van de kiem van luiheid, zoals de kwaal van het Zuiden soms werd genoemd, was Necator americanus, de Amerikaanse moordenaar. Miljoenen van die bloedzuigende parasieten, tegenwoordig bekend als haakwormen, leefden, voedden zich, vermenigvuldigden zich en stierven in de ingewanden van tot wel 40% van de populaties die zich uitstrekten van het zuidoosten van Texas tot West Virginia.
Haakwormen belemmerden de ontwikkeling in de hele regio en kweekten luie, idiote zuiderlingen stereotypen.
Terwijl het Zuiden uiteindelijk van de haakwormen afkwam, kostten de parasieten de regio tientallen jaren van ontwikkeling en droegen ze bij aan wijdverbreide verkeerde informatie over de mensen daar. Mijnworm is echter niet volledig uitgeroeid. Mijnworminfectie treft tegenwoordig honderden miljoenen mensen in tientallen landen. (Bron: PBS)
De boosdoener voor luiheid identificeren
Hookworms zijn niet inheems in Amerika en kwamen hoogstwaarschijnlijk in de 17e eeuw aan, onbewust geïmporteerd met de Atlantische slavenhandel. Tot het begin van de twintigste eeuw hadden de meeste mensen in de Verenigde Staten echter geen idee wat een mijnworm was, laat staan dat miljoenen van die parasieten in het hele Zuiden de ingewanden van mensen bewoonden. Hookworm-symptomen werden afgedaan als gewoon een teken van de achterlijke aard van zuiderlingen.
De mijnworm werd uiteindelijk ontdekt in 1902 door Charles W. Stiles, een medische zoöloog uit New York. Het ministerie van Landbouw had Stiles de opdracht gegeven om boeren te helpen hun dieren gezond te houden, maar hij raakte geobsedeerd door het oplossen van het mysterie van de onvolgroeide, uitgeputte arbeiders in het Zuiden. Hij begon monsters te verzamelen en ontdekte al snel de minuscule oorzaak van de arbeidsongeschiktheid van de arbeiders.
Hij was een van die mensen die geobsedeerd raakte door iets dat maar weinig anderen erkennen of herkennen, en hij zou het niet loslaten.
John Ettling, voorzitter van de State University of New York College
Stiles was ervan overtuigd dat het ontdoen van mijnwormen in het zuiden de productiviteit zou verhogen, maar lokale artsen weigerden te luisteren, hem af te doen als arrogant of erop te wijzen dat zijn expertise bij dieren lag en niet bij mensen.
Hij was een interessante kerel, maar kieskeurig en moeilijk aardig te vinden. Hij leed niet aan dwazen.
John Ettling, voorzitter van de State University of New York College
Desalniettemin pikte de nationale pers het verhaal op, dat mijnworm de kiem van luiheid en verklaarde dat het land nu een verklaring had waarom Zuiderlingen zo afkerig waren van werken.
Dat speelde natuurlijk niet lekker in Zuid. Na de nasleep van de burgeroorlog waren zuiderlingen al behoorlijk gevoelig voor dit spul.
John Ettling, voorzitter van de State University of New York College
(Bron: PBS)